Bretón editar

kelenn
pronunciación (AFI) /ˈkeː.lɛn/

Etimología editar

Del bretón medio quelenn.1

Verbo transitivo editar

kelenn
Mutación lema
Radical
kelenn
Suave
gelenn
Aspirada
c'helenn

.

1
Enseñar, instruir.

Conjugación editar

Conjugación de kelenn
Formas no personales
Infinitivo kelenn
Participio presente

o kelenn

Participio pasado kelennet
Formas personales
número singular plural pasiva
persona 1.ª 2.ª 3.ª  m 3.ª  f 1.ª 2.ª 3.ª impersonal
Modo indicativo
Presente kelennan kelennez kelenn kelenn kelennomp kelennit kelennont kelenner
Pretérito imperfecto kelennen kelennes kelenne kelenne kelennemp kelennec'h kelennent kelenned
Pretérito perfecto kelennis kelennjout kelennas kelennas kelennjomp kelennjoc'h kelennjont kelennjod
Futuro kelennin kelenni kelenno kelenno kelennimp kelennot kelennint kelennor
Modo condicional
Presente kelennfen kelennfes kelennfe kelennfe kelennfemp kelennfec'h kelennfent kelennfed
Pretérito kelennjen kelennjes kelennje kelennje kelennjemp kelennjec'h kelennjent kelennjed
Modo imperativo
Presente kelenn kelennet kelennet kelennomp kelennit kelennent
Nota:
Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo

Referencias y notas editar

  1. Le vocabulaire breton du Catholicon (1499)