koarañ

Bretón

koarañ
pronunciación (AFI)	/ˈkwɑː.rã/
variantes	koarat, koariñ

Etimología

Del bretón medio coaraff.

Verbo transitivo

koarañ

Mutación	lema
Radical	koarañ
Suave	goarañ
Aspirada	c'hoarañ

1

Encerar.

Conjugación

Conjugación de koarañ

Formas no personales
Infinitivo	koarañ
Participio presente	o koarañ
Participio pasado	koaret
Formas personales
número	singular				plural			pasiva
persona	1.ª	2.ª	3.ª masculino	3.ª femenino	1.ª	2.ª	3.ª	impersonal
Modo indicativo
Presente	koaran	koarez	koar	koar	koaromp	koarit	koaront	koarer
Pretérito imperfecto	koaren	koares	koare	koare	koaremp	koarec'h	koarent	koared
Pretérito perfecto	koaris	koarjout	koaras	koaras	koarjomp	koarjoc'h	koarjont	koarjod
Futuro	koarin	koari	koaro	koaro	koarimp	koarot	koarint	koaror
Modo condicional
Presente	koarfen	koarfes	koarfe	koarfe	koarfemp	koarfec'h	koarfent	koarfed
Pretérito	koarjen	koarjes	koarje	koarje	koarjemp	koarjec'h	koarjent	koarjed
Modo imperativo
Presente		koar	koaret	koaret	koaromp	koarit	koarent
Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo

Información adicional

• Morfología: koar, -añ (desinencia verbal).