laetificatus
laetificātus | |
clásico (AFI) | [ˌlaɪ.tɪ.fɪˈka:.tʊs] |
rima | i.ka.tus |
Forma verbal
editar1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | laetificātus | laetificāta | laetificātum | laetificātī | laetificātae | laetificāta |
Vocativo | laetificāte | laetificāta | laetificātum | laetificātī | laetificātae | laetificāta |
Acusativo | laetificātum | laetificātam | laetificātum | laetificātōs | laetificātās | laetificāta |
Genitivo | laetificātī | laetificātae | laetificātī | laetificātōrum | laetificātārum | laetificātōrum |
Dativo | laetificātō | laetificātae | laetificātō | laetificātīs | laetificātīs | laetificātīs |
Ablativo | laetificātō | laetificātā | laetificātō | laetificātīs | laetificātīs | laetificātīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de laetificō.