miaoual

Bretón

miaoual
pronunciación (AFI)	/ˈmjɔ.wːal/
variantes	miaouiñ

Etimología

De miaou y el sufijo -al.

Verbo intransitivo

miaoual

Mutación	lema
Radical	miaoual
Suave	viaoual

.

1

Maullar.

Conjugación

Conjugación de miaoual

Formas no personales
Infinitivo	miaoual
Participio presente	o viaoual
Participio pasado	miaouet
Formas personales
número	singular				plural			pasiva
persona	1.ª	2.ª	3.ª masculino	3.ª femenino	1.ª	2.ª	3.ª	impersonal
Modo indicativo
Presente	miaouan	miaouez	miaou	miaou	miaouomp	miaouit	miaouont	miaouer
Pretérito imperfecto	miaouen	miaoues	miaoue	miaoue	miaouemp	miaouec'h	miaouent	miaoued
Pretérito perfecto	miaouis	miaoujout	miaouas	miaouas	miaoujomp	miaoujoc'h	miaoujont	miaoujod
Futuro	miaouin	miaoui	miaouo	miaouo	miaouimp	miaouot	miaouint	miaouor
Modo condicional
Presente	miaoufen	miaoufes	miaoufe	miaoufe	miaoufemp	miaoufec'h	miaoufent	miaoufed
Pretérito	miaoujen	miaoujes	miaouje	miaouje	miaoujemp	miaoujec'h	miaoujent	miaoujed
Modo imperativo
Presente		miaou	miaouet	miaouet	miaouomp	miaouit	miaouent
Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo

Información adicional

• Derivación: miaouadeg, miaouadenn, miaouer, miaouerezh.