ordo
Esperanto editar
ordo | |
pronunciación (AFI) | /ˈor.do/ ⓘ |
Etimología editar
Del latín ordo.
Sustantivo editar
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | ordo | ordoj |
Acusativo | ordon | ordojn |
- 1
- Orden
Información adicional editar
- Derivación: ordigi.
Véase también editar
Latín editar
ōrdō | |
clásico (AFI) | [ˈoːr.doː] |
rima | or.do |
Etimología editar
Incierta más allá del protoitálico *ord-n-.1 Tal vez de una raíz protoindoeuropea *h₂or-d- y relacionado con ōrdior ("empezar").1
Sustantivo masculino editar
3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | ōrdō | ōrdinēs |
Vocativo | ōrdō | ōrdinēs |
Acusativo | ōrdinem | ōrdinēs |
Genitivo | ōrdinis | ōrdinum |
Dativo | ōrdinī | ōrdinibus |
Ablativo | ōrdine | ōrdinibus |
- 2 Milicia
- Fila.
Referencias y notas editar
- ↑ 1,0 1,1 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 434. ISBN 978-90-04-16797-1