panis
panis | |
clásico (AFI) | pānis [ˈpäːnɪs̠] ⓘ |
eclesiástico (AFI) | pānis [ˈpäːnis] |
rima | aː.nis |
Etimología 1
editarIncierta, a menudo asociada, por su antepasado *pāstnis, con la raíz indoeuropea peh₂- ('pacer'). Compárese el verbo pāscō, pāscere ("nutrir", "pacer").[1]

Sustantivo masculino
editar3.ª declinación (m/f consonante) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | pānis | pānēs |
Vocativo | pānis | pānēs |
Acusativo | pānem | pānēs |
Genitivo | pānis | pānum |
Dativo | pānī | pānibus |
Ablativo | pāne | pānibus |
- Derivados: panarium, panarius, panicellus, paniceus, panicium, panicoctarius, panifex, panifica, panificium, panosus, pastillum, pastillus
Descendientes
editardescendientes [▲▼]
- Arrumano: pãne (rup)
- Armenio: պան (hy)
- Asturiano: pan (ast)
- Catalán: pa (ca)
- Dálmata: pun (dlm); , (dlm); pen (dlm)
- Español: pan (es)
- Esperanto: pano (eo)
- Francés: pain (fr)
- Friulano: pan (fur)
- Istriano: pan (ist)
- Italiano: pane (it)
- Occitano: pan (oc)
- Papiamento: pan (pap)
- Portugués: pão (pt)
- Romanche: paun (rm)
- Rumano: pâine (ro)
- Sardo: pani (sc)
- Siciliano: pani (scn)
Véase también
editarReferencias y notas
editar- ↑ «panis» en https://en.wiktionary.org Consultado el 14 feb 2014.