proclivis
prōclīvis | |
clásico (AFI) | prōclīvis [proːˈklʲiːu̯ɪs̠] |
eclesiástico (AFI) | prōclīvis [proˈkliːvis] |
rima | iː.u̯is |
Etimología
editarCompuesto de pro-, clivus e -is.
Adjetivo
editar3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e)
| ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | prōclīvis | prōclīve | prōclīvēs | prōclīvia |
Vocativo | prōclīvis | prōclīve | prōclīvēs | prōclīvia |
Acusativo | prōclīvem | prōclīve | prōclīvēs prōclīvīs |
prōclīvia |
Genitivo | prōclīvis | prōclīvis | prōclīvium | prōclīvium |
Dativo | prōclīvī | prōclīvī | prōclīvibus | prōclīvibus |
Ablativo | prōclīvī | prōclīvī | prōclīvibus | prōclīvibus |
Locativo | {{{25}}} | {{{26}}} | {{{27}}} | {{{28}}} |
- 1
- Que se inclina hacia abajo, o que va cuesta abajo.
- 3
- Fácil.
Descendientes
editarDescendientes de «prōclīvis» [▲▼]