solitus
Latín editar
solitus | |
clásico (AFI) | [ˈsɔ.lɪ.tʊs] |
rima | o.li.tus |
Forma verbal editar
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | solitus | solita | solitum | solitī | solitae | solita |
Vocativo | solite | solita | solitum | solitī | solitae | solita |
Acusativo | solitum | solitam | solitum | solitōs | solitās | solita |
Genitivo | solitī | solitae | solitī | solitōrum | solitārum | solitōrum |
Dativo | solitō | solitae | solitō | solitīs | solitīs | solitīs |
Ablativo | solitō | solitā | solitō | solitīs | solitīs | solitīs |
- 1
- Participio perfecto activo de soleō.