tensus
Latín editar
tēnsus | |
clásico (AFI) | [ˈtẽː.sʊs] [ˈtɛn.sʊs] |
variantes | tentus |
rima | en.sus |
Forma verbal editar
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | tēnsus | tēnsa | tēnsum | tēnsī | tēnsae | tēnsa |
Vocativo | tēnse | tēnsa | tēnsum | tēnsī | tēnsae | tēnsa |
Acusativo | tēnsum | tēnsam | tēnsum | tēnsōs | tēnsās | tēnsa |
Genitivo | tēnsī | tēnsae | tēnsī | tēnsōrum | tēnsārum | tēnsōrum |
Dativo | tēnsō | tēnsae | tēnsō | tēnsīs | tēnsīs | tēnsīs |
Ablativo | tēnsō | tēnsā | tēnsō | tēnsīs | tēnsīs | tēnsīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de tendō.