ultimus
ultimus | |
clásico (AFI) | [ˈʊɫ̪t̪ɪmʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [ˈul̪t̪imus] |
rima | ul.ti.mus |
Etimología
editarDe ulter.
Adjetivo
editar1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | ultimus | ultima | ultimum | ultimī | ultimae | ultima |
Vocativo | ultime | ultima | ultimum | ultimī | ultimae | ultima |
Acusativo | ultimum | ultimam | ultimum | ultimōs | ultimās | ultima |
Genitivo | ultimī | ultimae | ultimī | ultimōrum | ultimārum | ultimōrum |
Dativo | ultimō | ultimae | ultimō | ultimīs | ultimīs | ultimīs |
Ablativo | ultimō | ultimā | ultimō | ultimīs | ultimīs | ultimīs |
- a
- Dicho de un lugar: lejano, distante, remoto.
- b
- Dicho del tiempo: último, final, que ha llegado a su fin.