canta
EspañolEditar
canta | |
Pronunciación (AFI): | [ˈkan.ta] |
Forma verbalEditar
- 1
- Tercera persona del singular (ella, él, ello; usted, 2.ª pers.) del presente de indicativo de cantar.
- 2
- Segunda persona del singular (tú) del imperativo afirmativo de cantar.
- Relacionado: cantes (imperativo negativo)..
IrlandésEditar
canta | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
EtimologíaEditar
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo masculinoEditar
flexión indefinida | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Caso | Singular | Plural | |||||||||
Nominativo | canta | cantaí | |||||||||
Vocativo | a chanta | a chantaí | |||||||||
Genitivo | canta | cantaí | |||||||||
Dativo | canta | cantaí | |||||||||
flexión definida | |||||||||||
Nominativo | an canta | na cantaí | |||||||||
Genitivo | an chanta | na gcantaí | |||||||||
Dativo | leis an gcanta don chanta |
leis na cantaí | |||||||||
mutación inicial | |||||||||||
|
- 1
- Trozo, pedazo.
- Ejemplos:
- Thug duine éigin cannta aráin dó.→ «Alguien le dio un pedazo de pan.» Ua Laoghaire, Peadar (1915). «VI An Gorta», Mo Sgéal Féin.
- 2
- Duela (tablilla).
ItalianoEditar
canta | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Forma verbalEditar
- 1
- Tercera persona del singular (lui, lei; egli, essa, esso (más formal, desusado o dialectal)) del presente de indicativo de cantare.
- 2
- Segunda persona del singular (tu) del imperativo de cantare.