caritas
caritas | |
pronunciación (AFI) | [kaˈɾi.t̪as] |
silabación | ca-ri-tas |
acentuación | llana |
longitud silábica | trisílaba |
rima | i.tas |
Forma flexiva
editarForma sustantiva
editar- 1
- Forma del plural de carita.
caritas | |
clásico (AFI) | cāritās [ˈkäːrɪt̪äːs̠] |
eclesiástico (AFI) | cāritās [ˈkäːrit̪äs] |
variantes | charitas |
rima | aː.ri.taːs |
Etimología 1
editarDe cārus ("caro") y el sufijo tās.[1]
Sustantivo femenino
editar3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | cāritās | cāritātēs |
Vocativo | cāritās | cāritātēs |
Acusativo | cāritātem | cāritātēs |
Genitivo | cāritātis | cāritātum |
Dativo | cāritātī | cāritātibus |
Ablativo | cāritāte | cāritātibus |
- 1
- Cualidad de caro, de tener el precio alto: preciosidad, carestía, careza.[1]
- 2
- Amor, afecto, estima.
- 3
- Caridad.
- Uso: contexto, medieval
- 4
- Generosidad.
- Uso: contexto, medieval