caro
EspañolEditar
caro | |
Pronunciación (AFI): | [ˈka.ɾo] |
EtimologíaEditar
Del latín carus ("querido"), del protoindoeuropeo *kāro-
AdjetivoEditar
Singular | Plural | Superlativo | |
---|---|---|---|
Masculino | caro | caros | carísimo |
Femenino | cara | caras |
- 2
- Amado, querido; que es objeto de gran estima.1
- Uso: anticuado o literario
- Sinónimo: estimado
- Ejemplo:
- «Parésceme que te plaze saber, muy caro amigo, quál es el fundamento de aquestos començadores de nueva seta que rotamente les plase en general de todas las mugeres maldesir;» de Valera, Diego (1441). Tratado en defenssa de virtuossas mugeres.
- 3
- Que ocasiona grandes dificultades.
- Uso: anticuado o literario.
AdverbioEditar
- 4
- A un alto valor o costo.
Información adicionalEditar
Véase tambiénEditar
TraduccionesEditar
ItalianoEditar
caro | |
Pronunciación (AFI): | /ˈka.ro/ |
EtimologíaEditar
Del latín carus, del protoindoeuropeo *kāro-.
AdjetivoEditar
Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | caro | cari |
Femenino | cara | care |
LatínEditar
carō | |
Clásico (AFI): | [ˈka.roː] |
Variante: | carnis |
EtimologíaEditar
Del protoitálico *kerō(n), y este del protoindoeuropeo k(e)rH-n- ("trozo") (< *(s)kerH-, "separar", "dividir").2 Compárese el irlandés antiguo scara ("separar") y el lituano skìrti.2
→ corium, curtus
Sustantivo femeninoEditar
3.ª declinación (m/f -i)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | carō | carnēs |
Vocativo | carō | carnēs |
Acusativo | carnem | carnēs |
Genitivo | carnis | carnium |
Dativo | carnī | carnibus |
Ablativo | carne | carnibus |
- 1
- Carne.
Información adicionalEditar
PortuguésEditar
caro | |
Pronunciación (AFI): | /ˈka.ʁu/ |
EtimologíaEditar
Del latín carus, del protoindoeuropeo *kāro-
AdjetivoEditar
Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | caro | caros |
Femenino | cara | caras |