dissensus

Latín

dissēnsus
clásico (AFI)	[dɪsˈsɛn.sʊs] [dɪsˈsẽː.sʊs]
rima	en.sus

Etimología

De dissentiō, -īre ("disentir") y el sufijo -sus₁, y aquel del prefijo dis- y sentiō, -īre ("sentir").

Sustantivo masculino

dissēnsus, dissēnsūs

4.ª declinación (-us)
	Singular	Plural
Nominativo	dissēnsus	dissēnsūs
Vocativo	dissēnsus	dissēnsūs
Acusativo	dissēnsum	dissēnsūs
Genitivo	dissēnsūs	dissēnsuum
Dativo	dissēnsuī	dissēnsibus
Ablativo	dissēnsū	dissēnsibus

1

Desacuerdo, disconformidad, discordia.