filius
Latín editar
filius | |
clásico (AFI) | fīlius [ˈfiːlʲiʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | fīlius [ˈfiːlius] |
rima | iː.li.us |
Audio (clásico) | (aproximación) |
Etimología 1 editar
Del protoitálico *fīlio-, y este del protoindoeuropeo ("el que chupa o mama", "niño"),1 del protoindoeuropeo *dʰeh₁-.2 → fēcundus, fēlīx, fēlō/fellō, fēmina, fēnus, fētus.
Sustantivo masculino editar
2.ª declinación (-us)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | fīlius | fīliī |
Vocativo | fīlī | fīliī |
Acusativo | fīlium | fīliōs |
Genitivo | fīlī | fīliōrum |
Dativo | fīliō | fīliīs |
Ablativo | fīliō | fīliīs |
- 2
- Por extensión, descendiente varón.
- 3
- Niños.
- Uso: en plural
Descendientes editar
|
Véase también editar
Referencias y notas editar
- ↑ de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 219/220. ISBN 978-90-04-16797-1
- ↑ Mallory, J. P. & Adams, Douglas Q. (2006) The Oxford introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European world. Oxford: Oxford University Press, 255. ISBN 978-0-19-928791-8