kontañ

Bretón

kontañ
pronunciación (AFI)	[ˈkɔ̃n.tã]
variantes	kontiñ, konto

Etimología

De kont y el sufijo -añ.

Verbo transitivo

kontañ

Mutación	lema
Radical	kontañ
Suave	gontañ
Aspirada	c'hontañ

.

1

Contar, computar.

2

Contar, narrar.

Conjugación

Conjugación de kontañ

Formas no personales
Infinitivo	kontañ
Participio presente	o kontañ
Participio pasado	kontet
Formas personales
número	singular				plural			pasiva
persona	1.ª	2.ª	3.ª masculino	3.ª femenino	1.ª	2.ª	3.ª	impersonal
Modo indicativo
Presente	kontan	kontez	kont	kont	kontomp	kontit	kontont	konter
Pretérito imperfecto	konten	kontes	konte	konte	kontemp	kontec'h	kontent	konted
Pretérito perfecto	kontis	kontjout	kontas	kontas	kontjomp	kontjoc'h	kontjont	kontjod
Futuro	kontin	konti	konto	konto	kontimp	kontot	kontint	kontor
Modo condicional
Presente	kontfen	kontfes	kontfe	kontfe	kontfemp	kontfec'h	kontfent	kontfed
Pretérito	kontjen	kontjes	kontje	kontje	kontjemp	kontjec'h	kontjent	kontjed
Modo imperativo
Presente		kont	kontet	kontet	kontomp	kontit	kontent
Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo

Referencias y notas

• «Dictionnaires bilingues de Francis Favereau». Obtenido de: http://www.arkaevraz.net/dicobzh/.
• «Dictionnaire breton des sciences et des techniques». Obtenido de: http://www.brezhoneg21.com/.