nolo

Latín

nōlō
clásico (AFI)	[ˈnoː.loː]
rima	o.lo

Etimología

de ne y volō, velle ("querer").

Verbo transitivo

presente activo nōlō, presente infinitivo nōlle, perfecto activo nōluī. (irregular, sin pasiva, gerundios, gerundivos, ni supinos)

1

No querer.

Conjugación

Flexión de nōlō(irregular)

indicativo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	nōlō	nōn vīs	nōn vult	nōlumus	nōn vultis	nōlunt
	imperfecto	nōlēbam	nōlēbās	nōlēbat	nōlēbāmus	nōlēbātis	nōlēbant
	futuro	nōlam	nōlēs	nōlet	nōlēmus	nōlētis	nōlent
	perfecto	nōluī	nōluistī	nōluit	nōluimus	nōluistis	nōluērunt, nōluēre
	pluscuamperfecto	nōlueram	nōluerās	nōluerat	nōluerāmus	nōluerātis	nōluerant
	futuro perfecto	nōluerō	nōlueris	nōluerit	nōluerimus	nōlueritis	nōluerint
subjuntivo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	nōlim	nōlīs	nōlit	nōlīmus	nōlītis	nōlint
	imperfecto	nōllem	nōllēs	nōllet	nōllēmus	nōllētis	nōllent
	perfecto	nōluerim	nōluerīs	nōluerit	nōluerīmus	nōluerītis	nōluerint
	pluscuamperfecto	nōluissem	nōluissēs	nōluisset	nōluissēmus	nōluissētis	nōluissent
imperativos		activo			pasivo
		presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)	presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)
	singular	nōlī	nōlītō	—	—	—	—
	plural	nōlīte	nōlītōte	—	—	—	—
		presente	perfecto	futuro	presente	perfecto	futuro
infinitivos		nōlle	nōluisse	—	—	—	—
participios		nōlēns (nōlentis)	—	—	—	—	—