putrefactio
putrefactiō | |
clásico (AFI) | [pʊt.rɛˈfak.tɪ.oː] [pʊ.trɛˈfak.tɪ.oː] |
rima | ak.ti.o |
Etimología
editarDe putrefaciō y el sufijo tiō,[1] y aquel de putreō, -ēre ('pudrirse') y faciō, -ere ('hacer').[2]
Sustantivo femenino
editar3.ª declinación (m/f consonante) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | putrefactiō | putrefactiōnēs |
Vocativo | putrefactiō | putrefactiōnēs |
Acusativo | putrefactiōnem | putrefactiōnēs |
Genitivo | putrefactiōnis | putrefactiōnum |
Dativo | putrefactiōnī | putrefactiōnibus |
Ablativo | putrefactiōne | putrefactiōnibus |
- 1
- Putrefacción.
- Uso: latín tardío.[1]
Referencias y notas
editar- 1 2 «putrefactio» en A Latin Dictionary. Charlton T. Lewis. Editado por: Charles Short. Editorial: Harper and Brothers. Nueva York, 1879. ISBN: 9780198642015.
- ↑ Oxford Latin Dictionary. Editado por: P. G. W. Glare. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 1983.