añusgarse

Español

añusgarse
pronunciación (AFI)	[a.ɲusˈɣaɾ.se]
silabación	a-ñus-gar-se
acentuación	llana
longitud silábica	tetrasílaba
rima	aɾ.se

Etimología

Del latín innodare ("añudar").^{[cita requerida]}

Verbo pronominal

1

Atragantarse.

2

Enfadarse o incomodarse.

• Sinónimo: añurgarse (Extremadura, Toledo ^{[cita requerida]})

Conjugación

Flexión de añusgarse primera conjugación, pronominal, regular

Formas no personales
	Simples			Compuestas
Infinitivo	añusgarse			haberse añusgado
Gerundio	añusgándose (o añusgando)			habiéndose añusgado
Participio	añusgado
Formas personales
número:	singular			plural
persona:	primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
Modo indicativo	yo	tú vos	él / ella usted1	nosotros nosotras	vosotros vosotras	ellos / ellas ustedes1
Tiempos simples
Presente	me añusgo	te añusgastú te añusgásvos	se añusga	nos añusgamos	os añusgáis	se añusgan
Pretérito imperfecto  o  Copretérito (Andrés Bello)	me añusgaba	te añusgabas	se añusgaba	nos añusgábamos	os añusgabais	se añusgaban
Pretérito indefinido  o  Pretérito (Perfecto simple)	me añusgué	te añusgaste	se añusgó	nos añusgamos	os añusgasteis	se añusgaron
Futuro	me añusgaré	te añusgarás	se añusgará	nos añusgaremos	os añusgaréis	se añusgarán
Condicional  o  Pospretérito	me añusgaría	te añusgarías	se añusgaría	nos añusgaríamos	os añusgaríais	se añusgarían
Tiempos compuestos
Pretérito perfecto  o  Antepresente	me he añusgado	te has añusgado	se ha añusgado	nos hemos añusgado	os habéis añusgado	se han añusgado
Pretérito pluscuamperfecto  o  Antecopretérito	me había añusgado	te habías añusgado	se había añusgado	nos habíamos añusgado	os habíais añusgado	se habían añusgado
Pretérito anterior  o  Antepretérito  (poco usado)	me hube añusgado	te hubiste añusgado	se hubo añusgado	nos hubimos añusgado	os hubisteis añusgado	se hubieron añusgado
Futuro perfecto  o  Antefuturo	me habré añusgado	te habrás añusgado	se habrá añusgado	nos habremos añusgado	os habréis añusgado	se habrán añusgado
Condicional perfecto  o  Antepospretérito	me habría añusgado	te habrías añusgado	se habría añusgado	nos habríamos añusgado	os habríais añusgado	se habrían añusgado
Modo subjuntivo	yo	tú vos2	él / ella usted1	nosotros nosotras	vosotros vosotras	ellos / ellas ustedes1
Tiempos simples
Presente	me añusgue	te añusguestú te añusguésvos2	se añusgue	nos añusguemos	os añusguéis	se añusguen
Pretérito imperfecto  o  Pretérito	me añusgara	te añusgaras	se añusgara	nos añusgáramos	os añusgarais	se añusgaran
	me añusgase	te añusgases	se añusgase	nos añusgásemos	os añusgaseis	se añusgasen
Futuro   (en desuso)	me añusgare	te añusgares	se añusgare	nos añusgáremos	os añusgareis	se añusgaren
Tiempos compuestos
Pretérito perfecto  o  Antepresente	me haya añusgado	te hayastú añusgado te hayásvos2 añusgado	se haya añusgado	nos hayamos añusgado	os hayáis añusgado	se hayan añusgado
Pretérito pluscuamperfecto  o  Antepretérito	me hubiera añusgado	te hubieras añusgado	se hubiera añusgado	nos hubiéramos añusgado	os hubierais añusgado	se hubieran añusgado
	me hubiese añusgado	te hubieses añusgado	se hubiese añusgado	nos hubiésemos añusgado	os hubieseis añusgado	se hubiesen añusgado
Futuro  o  Antefuturo   (en desuso)	me hubiere añusgado	te hubieres añusgado	se hubiere añusgado	nos hubiéremos añusgado	os hubiereis añusgado	se hubieren añusgado
Modo imperativo		tú vos	usted1	nosotros nosotras	vosotros vosotras	ustedes1
Afirmativo		añúsgatetú añusgatevos	añúsguese	añusguémonos	añusgaos	añúsguense
Negativo		Se emplea el presente del modo subjuntivo
1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú».
Los cambios ortográficos se señalan en negrita.

Traducciones

Traducciones [▲▼]