Del prefijo con- y gnosco.
- 1
- Saber, conocer
Flexión de cognōscōtercera conjugación
| indicativo
|
singular
|
plural
|
| primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
| activo
|
presente
|
cognōscō
|
cognōscis
|
cognōscit
|
cognōscimus
|
cognōscitis
|
cognōscunt
|
| imperfecto
|
cognōscēbam
|
cognōscēbās
|
cognōscēbat
|
cognōscēbāmus
|
cognōscēbātis
|
cognōscēbant
|
| futuro
|
cognōscam
|
cognōscēs
|
cognōscet
|
cognōscēmus
|
cognōscētis
|
cognōscent
|
| perfecto
|
cognōvī
|
cognōvistī
|
cognōvit
|
cognōvimus
|
cognōvistis
|
cognōvērunt,
cognōvēre
|
| pluscuamperfecto
|
cognōveram
|
cognōverās
|
cognōverat
|
cognōverāmus
|
cognōverātis
|
cognōverant
|
| futuro perfecto
|
cognōverō
|
cognōveris
|
cognōverit
|
cognōverimus
|
cognōveritis
|
cognōverint
|
| pasivo
|
presente
|
cognōscor
|
cognōsceris,
cognōscere
|
cognōscitur
|
cognōscimur
|
cognōsciminī
|
cognōscuntur
|
| imperfecto
|
cognōscēbar
|
cognōscēbāris,
cognōscēbāre
|
cognōscēbātur
|
cognōscēbāmur
|
cognōscēbāminī
|
cognōscēbantur
|
| futuro
|
cognōscar
|
cognōscēris,
cognōscēre
|
cognōscētur
|
cognōscēmur
|
cognōscēminī
|
cognōscentur
|
| perfecto
|
cognitus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
|
| pluscuamperfecto
|
cognitus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
|
| futuro perfecto
|
cognitus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
|
| subjuntivo
|
singular
|
plural
|
| primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
| activo
|
presente
|
cognōscam
|
cognōscās
|
cognōscat
|
cognōscāmus
|
cognōscātis
|
cognōscant
|
| imperfecto
|
cognōscerem
|
cognōscerēs
|
cognōsceret
|
cognōscerēmus
|
cognōscerētis
|
cognōscerent
|
| perfecto
|
cognōverim
|
cognōverīs
|
cognōverit
|
cognōverīmus
|
cognōverītis
|
cognōverint
|
| pluscuamperfecto
|
cognōvissem
|
cognōvissēs
|
cognōvisset
|
cognōvissēmus
|
cognōvissētis
|
cognōvissent
|
| pasivo
|
presente
|
cognōscar
|
cognōscāris,
cognōscāre
|
cognōscātur
|
cognōscāmur
|
cognōscāminī
|
cognōscantur
|
| imperfecto
|
cognōscerer
|
cognōscerēris,
cognōscerēre
|
cognōscerētur
|
cognōscerēmur
|
cognōscerēminī
|
cognōscerentur
|
| perfecto
|
cognitus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
|
| pluscuamperfecto
|
cognitus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
|
| imperativos
|
activo
|
pasivo
|
presente
(2ª persona)
|
futuro
(2ª persona)
|
futuro
(3ª persona)
|
presente
(2ª persona)
|
futuro
(2ª persona)
|
futuro
(3ª persona)
|
|
|
singular
|
cognōsce
|
cognōscitō
|
cognōscitō
|
cognōscere
|
cognōscitor
|
cognōscitor
|
| plural
|
cognōscite
|
cognōscitōte
|
cognōscuntō
|
cognōsciminī
|
—
|
cognōscuntor
|
|
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
| infinitivos
|
cognōscere
|
cognōvisse
|
cognitūrus -a,-um esse
|
cognōscī
|
cognitus -a,-um esse
|
cognitum īrī
|
| participios
|
cognōscēns
(cognōscentis)
|
—
|
cognitūrus -a,-um
|
—
|
cognitus -a,-um
|
—
|
|
|
gerundio
|
gerundivo
|
supino
|
| acusativo
|
genitivo
|
dativo/ablativo
|
acusativo
|
dativo/ablativo
|
| cognōscendum
|
cognōscendī
|
cognōscendō
|
cognōscendus -a,-um
|
cognitum
|
cognitū
|
