Del protoitálico *pau(o)-pa-/*pau(o)-poro-, y este del protoindoeuropeo *peh₂u-(o-)p(o)rh₃-o-, relacionado con parvus.1 Compárese el griego antiguo παῦρος (paûros, "pequeño"), el gótico 𐍆𐌰𐍅𐌰𐌹 (fawai, "poco"), el inglés antiguo fēa ("pequeño") y el nórdico antiguo fár ("pequeño").1 → parvus, paucus, puer
- 1
- Pobre, que posee poco.
- 2
- Que vale poco.
- 3
- Afligido, desvalido, desamparado.
Sustantivo masculino
editar
- 4
- Pobre, mendigo.
Información adicional
editar
Descendientes de “pauper”
- Asturiano: probe (ast)
- Catalán: pobre (ca)
- Chamicuro: pople (ccc)
- Dálmata: pauper (dlm), poper (dlm)
- Español: pobre
- Esperanto: povra (eo)
- Francés: pauvre (fr)
- Friulano: puar (fur), pùar (fur)
- Gallego: pobre (gl)
- Ido: povra (io)
- Inglés: pauper (en), poor (en)
- Istrio: puovari (ist)
- Italiano: povero (it)
- Normando: pauvre (nrf), pouôrre (nrf)
- Judeoespañol: prove (lad)
- Occitano: paure (oc)
- Portugués: pobre (pt)
- Romanche: pauper (rm), pover (rm)
- Rumano: pauper (ro)
- Sardo: poaru (sc), pobaru (sc), poberu (sc)
- Siciliano: pòviru (scn), pòvuru (scn), povru (scn)
- Valón: pôve (wa)
- Véneto: pore (vec), poro (vec), poaro (vec), povaro (vec)
|
Referencias y notas
editar
- ↑ 1,0 1,1 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 448/451. ISBN 978-90-04-16797-1