ren
CatalánEditar
ren | |
Occidental (AFI): | [ˈren] |
Oriental (AFI): | [ˈrɛn] |
Homófono: | rent (noroccidental) |
EtimologíaEditar
Del francés renne ("reno")1, y este del sueco ren, del nórdico antiguo hreinn.
Sustantivo masculinoEditar
Singular | Plural |
---|---|
ren | rens |
Véase tambiénEditar
DanésEditar
ren | |
Pronunciación (AFI): | [ʀeːˀn] |
EtimologíaEditar
AdjetivoEditar
Indefinito | Definido | |||
---|---|---|---|---|
Común | Neutro | Plural | ||
Positiv | ren | rent | rene | rene |
Comparativo | renere | renere | ||
Superlativo | renest | reneste |
Sustantivo comúnEditar
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinido | definido | indefinido | definido | |
Nominativo | ren | renen
|
rener
|
renerne
|
Genitivo | rens | renens
|
reners
|
renernes
|
- 2 Zoología (mamíferos).
- Reno.
GalaicoportuguésEditar
ren | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
EtimologíaEditar
Pronombre indefinidoEditar
Sustantivo femeninoEditar
GallegoEditar
ren | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Variante: | res |
EtimologíaEditar
Del galaicoportugués ren ("nada"), y este del latín rem ("cosa").
Pronombre indefinidoEditar
LatínEditar
rēn | |
Clásico (AFI): | [ren] |
Clásico (AFI): | [rẽ] |
Variante: | *renio |
EtimologíaEditar
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo masculinoEditar
3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | rēn | rēnēs |
Vocativo | rēn | rēnēs |
Acusativo | rēnem | rēnēs |
Genitivo | rēnis | rēnum |
Dativo | rēnī | rēnibus |
Ablativo | rēne | rēnibus |
- 1 Anatomía.
- Riñón.
Información adicionalEditar
- Derivados: renalis, renunculus.
OccidentalEditar
ren | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
EtimologíaEditar
Si puedes, incorpórala: ver cómo
SustantivoEditar
- 1 Anatomía.
- Riñón.
OccitanoEditar
ren | |
Pronunciación (AFI): | ['ren] |
Variantes: | arnelh (como sustantivo) arren (como pronombre) res (como pronombre) |
Etimología 1Editar
Pronombre indefinidoEditar
- 1
- Nada.
Etimología 2Editar
Del provenzal antiguo ren ("riñón"), y este del latín rēnem ("riñón").
Sustantivo masculinoEditar
Singular | Plural |
---|---|
ren | rens |
Provenzal antiguoEditar
ren | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Variante: | re |
EtimologíaEditar
Sustantivo femeninoEditar
- 1 Anatomía.
- Riñón.
RumanoEditar
ren | |
Pronunciación (AFI): | [ren] |
EtimologíaEditar
Del francés renne ("reno")5, y este del sueco ren, del nórdico antiguo hreinn.
Sustantivo masculinoEditar
Indefinido | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativo– Acusativo |
un ren | niște reni |
Genitivo– Dativo |
unui ren | unor reni |
Definido | Singular | Plural |
Nominativo– Acusativo |
renul | renii |
Genitivo– Dativo |
renului | renilor |
Vocativo | Singular | Plural |
renule |
renilor |
Véase tambiénEditar
SuecoEditar
ren | |
Pronunciación (AFI): | [ˈreːn] |
Etimología 1Editar
De origen germánico.
SustantivoEditar
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Indefinido | Definido | Indefinido | Definido | |
Nominativo | ren | renen | renar | renarna |
Genitivo | rens | renens | renars | renarnas |
- 1 Zoología (mamíferos).
- Reno. Mamífero de la familia de los cérvidos y de la especie Rangifer tarandus.
CompuestosEditar
Etimología 2Editar
De origen germánico.
SustantivoEditar
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Indefinido | Definido | Indefinido | Definido | |
Nominativo | ren | renen | renar | renarna |
Genitivo | rens | renens | renars | renarnas |
CompuestosEditar
Referencias y notasEditar
- ↑ VV.AA. (1998) "ren". En: Gran diccionari de la llengua catalana. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans
- ↑ Den Danske Ordbog: „ren“
- ↑ 3,0 3,1 «ren». En: Dicionario de dicionarios do galego medieval.
- ↑ Real Academia Galega (2017). «ren», en Real Academia Galega: Dicionario da Real Academia Galega, edición digital, A Coruña: RAG. ISBN 978-84-87987-80-9.
- ↑ «ren». En: DEX online.