ren
ren | |
occidental (AFI) | [ˈren] |
oriental (AFI) | [ˈrɛn] |
acentuación | monosílaba |
longitud silábica | monosílaba |
homófonos | rent1 |
rima | en |
Etimología
editarDel francés renne ("reno")2, y este del sueco ren, del nórdico antiguo hreinn.
Sustantivo masculino
editarSingular | Plural |
---|---|
ren | rens |
Véase también
editarDanés
editarren | |
pronunciación (AFI) | [ʀeːˀn] |
Etimología
editarAdjetivo
editarIndefinito | Definido | |||
---|---|---|---|---|
Común | Neutro | Plural | ||
Positiv | ren | rent | rene | rene |
Comparativo | renere | renere | ||
Superlativo | renest | reneste |
Sustantivo común
editarSingular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinido | definido | indefinido | definido | |
Nominativo | ren | renen
|
rener
|
renerne
|
Genitivo | rens | renens
|
reners
|
renernes
|
- 2 Mamíferos
- Reno.
Galaicoportugués
editarren | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología
editarPronombre indefinido
editarSustantivo femenino
editarGallego
editarren | |
pronunciación | falta agregar |
variantes | res |
Etimología
editarDel galaicoportugués ren ("nada"), y este del latín rem ("cosa").
Pronombre indefinido
editarrēn | |
clásico (AFI) | [ren] |
clásico (AFI) | [rẽ] |
variantes | *renio |
rima | en |
Etimología
editarSi puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo masculino
editar3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | rēn | rēnēs |
Vocativo | rēn | rēnēs |
Acusativo | rēnem | rēnēs |
Genitivo | rēnis | rēnum |
Dativo | rēnī | rēnibus |
Ablativo | rēne | rēnibus |
- 1 Anatomía
- Riñón.
Información adicional
editar- Derivados: renalis, renunculus.
Interlingue (occidental)
editarren | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología
editarSi puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo
editar- 1 Anatomía
- Riñón.
Occitano
editarren | |
pronunciación (AFI) | ['ren] |
variantes | arnelh6, arren7, res8 |
Etimología 1
editarPronombre indefinido
editar- 1
- Nada.
Etimología 2
editarDel provenzal antiguo ren ("riñón"), y este del latín rēnem ("riñón").
Sustantivo masculino
editarSingular | Plural |
---|---|
ren | rens |
Provenzal antiguo
editarren | |
pronunciación | falta agregar |
variantes | re |
Etimología
editarSustantivo femenino
editar- 1 Anatomía
- Riñón.
Rumano
editarren | |
pronunciación (AFI) | [ren] |
Etimología
editarDel francés renne ("reno")9, y este del sueco ren, del nórdico antiguo hreinn.
Sustantivo masculino
editarIndefinido | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativo– Acusativo |
un ren | niște reni |
Genitivo– Dativo |
unui ren | unor reni |
Definido | Singular | Plural |
Nominativo– Acusativo |
renul | renii |
Genitivo– Dativo |
renului | renilor |
Vocativo | Singular | Plural |
renule |
renilor |
Véase también
editarren | |
pronunciación (AFI) | [ˈreːn] |
Etimología 1
editarDe origen germánico.
Sustantivo
editarSingular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Indefinido | Definido | Indefinido | Definido | |
Nominativo | ren | renen | renar | renarna |
Genitivo | rens | renens | renars | renarnas |
- 1 Mamíferos
- Reno. Mamífero de la familia de los cérvidos y de la especie Rangifer tarandus.
Compuestos
editarEtimología 2
editarDe origen germánico.
Sustantivo
editarSingular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Indefinido | Definido | Indefinido | Definido | |
Nominativo | ren | renen | renar | renarna |
Genitivo | rens | renens | renars | renarnas |
Compuestos
editarReferencias y notas
editar- ↑ noroccidental
- ↑ VV.AA. (1998) "ren". En: Gran diccionari de la llengua catalana. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans
- ↑ Den Danske Ordbog: „ren“
- ↑ 4,0 4,1 «ren». En: Dicionario de dicionarios do galego medieval.
- ↑ Real Academia Galega (2017). «ren», en Real Academia Galega: Dicionario da Real Academia Galega, edición digital, A Coruña: RAG. ISBN 978-84-87987-80-9.
- ↑ como sustantivo
- ↑ como pronombre
- ↑ como pronombre
- ↑ «ren». En: DEX online.