tertius
LatínEditar
tertius | |
Clásico (AFI): | [ˈtɛr.tɪ.ʊs] |
Numerales latinos | |||
← II | III | IV → | |
---|---|---|---|
Cardinal: | trēs | ||
Ordinal: | tertius | ||
Distributivo: | ternī, trīnī | ||
Adverbial: | ter |
EtimologíaEditar
Del protoitálico *tritio-, y este del protoindoeuropeo *tri-to-.1
→ trēs
Adjetivo ordinalEditar
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | tertius | tertia | tertium | tertiī | tertiae | tertia |
Vocativo | tertie | tertia | tertium | tertiī | tertiae | tertia |
Acusativo | tertium | tertiam | tertium | tertiōs | tertiās | tertia |
Genitivo | tertiī | tertiae | tertiī | tertiōrum | tertiārum | tertiōrum |
Dativo | tertiō | tertiae | tertiō | tertiīs | tertiīs | tertiīs |
Ablativo | tertiō | tertiā | tertiō | tertiīs | tertiīs | tertiīs |
- 1
- Tercero.
Referencias y notasEditar
- ↑ de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 628-29. ISBN 978-90-04-16797-1