acuitarse
Español editar
acuitarse | |
pronunciación (AFI) | [a.kwiˈtaɾ.se] |
silabación | a-cui-tar-se1 |
acentuación | llana |
longitud silábica | tetrasílaba |
rima | aɾ.se |
Etimología editar
De acuitar con el pronombre reflexivo átono.
Verbo pronominal editar
- 1
- Caer de ánimo, perder el valor, desfallecer, desalentarse.2
- Sinónimo: encuitarse
Conjugación editar
Formas no personales | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Compuestas | |||||
Infinitivo | acuitarse | haberse acuitado | ||||
Gerundio | acuitándose (o acuitando) | habiéndose acuitado | ||||
Participio | acuitado | |||||
Formas personales | ||||||
número: | singular | plural | ||||
persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
Tiempos simples | ||||||
Presente | me acuito | te acuitastú te acuitásvos |
se acuita | nos acuitamos | os acuitáis | se acuitan |
Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me acuitaba | te acuitabas | se acuitaba | nos acuitábamos | os acuitabais | se acuitaban |
Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me acuité | te acuitaste | se acuitó | nos acuitamos | os acuitasteis | se acuitaron |
Futuro | me acuitaré | te acuitarás | se acuitará | nos acuitaremos | os acuitaréis | se acuitarán |
Condicional o Pospretérito | me acuitaría | te acuitarías | se acuitaría | nos acuitaríamos | os acuitaríais | se acuitarían |
Tiempos compuestos | ||||||
Pretérito perfecto o Antepresente | me he acuitado | te has acuitado | se ha acuitado | nos hemos acuitado | os habéis acuitado | se han acuitado |
Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había acuitado | te habías acuitado | se había acuitado | nos habíamos acuitado | os habíais acuitado | se habían acuitado |
Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube acuitado | te hubiste acuitado | se hubo acuitado | nos hubimos acuitado | os hubisteis acuitado | se hubieron acuitado |
Futuro perfecto o Antefuturo | me habré acuitado | te habrás acuitado | se habrá acuitado | nos habremos acuitado | os habréis acuitado | se habrán acuitado |
Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría acuitado | te habrías acuitado | se habría acuitado | nos habríamos acuitado | os habríais acuitado | se habrían acuitado |
Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
Tiempos simples | ||||||
Presente | me acuite | te acuitestú te acuitésvos2 |
se acuite | nos acuitemos | os acuitéis | se acuiten |
Pretérito imperfecto o Pretérito | me acuitara | te acuitaras | se acuitara | nos acuitáramos | os acuitarais | se acuitaran |
me acuitase | te acuitases | se acuitase | nos acuitásemos | os acuitaseis | se acuitasen | |
Futuro (en desuso) | me acuitare | te acuitares | se acuitare | nos acuitáremos | os acuitareis | se acuitaren |
Tiempos compuestos | ||||||
Pretérito perfecto o Antepresente | me haya acuitado | te hayastú acuitado te hayásvos2 acuitado |
se haya acuitado | nos hayamos acuitado | os hayáis acuitado | se hayan acuitado |
Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera acuitado | te hubieras acuitado | se hubiera acuitado | nos hubiéramos acuitado | os hubierais acuitado | se hubieran acuitado |
me hubiese acuitado | te hubieses acuitado | se hubiese acuitado | nos hubiésemos acuitado | os hubieseis acuitado | se hubiesen acuitado | |
Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere acuitado | te hubieres acuitado | se hubiere acuitado | nos hubiéremos acuitado | os hubiereis acuitado | se hubieren acuitado |
Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
Afirmativo | acuítatetú acuitatevos |
acuítese | acuitémonos | acuitaos | acuítense | |
Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo
| |||||
1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». |
Traducciones editar
|
Referencias y notas editar
- ↑ Desde 1999 se recomienda considerar siempre diptongo, a efectos de acentuación gráfica, la combinación entre vocales cerradas “átonas” (/iu/, /ui/), o entre vocales cerradas con vocales abiertas ambas “átonas” (/ua/, /ei/, /io/, etc.). Esta recomendación se transforma en prescripción a partir de la reforma ortográfica de 2010, por lo que muchas palabras que se podían escribir con hiato deberán escribirse en diptongo. No obstante, esto no implica una proscripción en la pronunciación. Más información.
- ↑ Labernia, Pedro (1866-1867). Novísimo diccionario de la lengua castellana con la correspondencia catalana, el mas completo de cuantos han salido á luz. Comprende todos los términos, frases, locuciones y refranes usados en España y Américas Españolas en el lenguaje comun, antiguo y moderno y las voces propias de ciencias, artes y oficios. Madrid: Espasa. (Tomo I, A–E; Tomo II, F–Z) Pág. 1022, 70