aegreo

Latín

aegreō
clásico (AFI)	[ˈaj.ɡre.oː]
rima	ae̯.ɡre.o

Etimología

De aeger ("enfermo") y el sufijo ō.

Verbo intransitivo

presente activo aegreō, presente infinitivo aegrēre

1

Estar enfermo, sufrir enfermedad.

Conjugación

Flexión de aegreōsegunda conjugación, sin raíz del perfecto, sin raíz del supino

indicativo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	aegreō	aegrēs	aegret	aegrēmus	aegrētis	aegrent
	imperfecto	aegrēbam	aegrēbās	aegrēbat	aegrēbāmus	aegrēbātis	aegrēbant
	futuro	aegrēbō	aegrēbis	aegrēbit	aegrēbimus	aegrēbitis	aegrēbunt
pasivo	presente	aegreor	aegrēris, aegrēre	aegrētur	aegrēmur	aegrēminī	aegrentur
	imperfecto	aegrēbar	aegrēbāris, aegrēbāre	aegrēbātur	aegrēbāmur	aegrēbāminī	aegrēbantur
	futuro	aegrēbor	aegrēberis, aegrēbere	aegrēbitur	aegrēbimur	aegrēbiminī	aegrēbuntur
subjuntivo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	aegream	aegreās	aegreat	aegreāmus	aegreātis	aegreant
	imperfecto	aegrērem	aegrērēs	aegrēret	aegrērēmus	aegrērētis	aegrērent
pasivo	presente	aegrear	aegreāris, aegreāre	aegreātur	aegreāmur	aegreāminī	aegreantur
	imperfecto	aegrērer	aegrērēris, aegrērēre	aegrērētur	aegrērēmur	aegrērēminī	aegrērentur
imperativos		activo			pasivo
		presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)	presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)
	singular	aegrē	aegrētō	aegrētō	aegrēre	aegrētor	aegrētor
	plural	aegrēte	aegrētōte	aegrentō	aegrēminī	—	aegrentor
		presente	perfecto	futuro	presente	perfecto	futuro
infinitivos		aegrēre	—	—	aegrērī	—	—
participios		aegrēns (aegrentis)	—	—	—	—	—
		gerundio			gerundivo	supino
		acusativo	genitivo	dativo/ablativo		acusativo	dativo/ablativo
		aegrendum	aegrendī	aegrendō	aegrendus -a,-um	—	—

Información adicional

• Derivado: aegrēscō