comito

 Entradas similares:  committo

Latín

Etimología

comitō
clásico (AFI)	[ˈkɔ.mɪ.toː]
parónimos	committō
rima	o.mi.to

De comitis y el sufijo ō.

Verbo transitivo

presente activo comitō, presente infinitivo comitāre, perfecto activo comitāvī, supino comitātum

1

Acompañar, seguir.

Conjugación

Flexión de comitōprimera conjugación

indicativo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	comitō	comitās	comitat	comitāmus	comitātis	comitant
	imperfecto	comitābam	comitābās	comitābat	comitābāmus	comitābātis	comitābant
	futuro	comitābō	comitābis	comitābit	comitābimus	comitābitis	comitābunt
	perfecto	comitāvī	comitāvistī	comitāvit	comitāvimus	comitāvistis	comitāvērunt, comitāvēre
	pluscuamperfecto	comitāveram	comitāverās	comitāverat	comitāverāmus	comitāverātis	comitāverant
	futuro perfecto	comitāverō	comitāveris	comitāverit	comitāverimus	comitāveritis	comitāverint
pasivo	presente	comitor	comitāris, comitāre	comitātur	comitāmur	comitāminī	comitantur
	imperfecto	comitābar	comitābāris, comitābāre	comitābātur	comitābāmur	comitābāminī	comitābantur
	futuro	comitābor	comitāberis, comitābere	comitābitur	comitābimur	comitābiminī	comitābuntur
	perfecto	comitātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
	pluscuamperfecto	comitātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
	futuro perfecto	comitātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
subjuntivo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	comitem	comitēs	comitet	comitēmus	comitētis	comitent
	imperfecto	comitārem	comitārēs	comitāret	comitārēmus	comitārētis	comitārent
	perfecto	comitāverim	comitāverīs	comitāverit	comitāverīmus	comitāverītis	comitāverint
	pluscuamperfecto	comitāvissem	comitāvissēs	comitāvisset	comitāvissēmus	comitāvissētis	comitāvissent
pasivo	presente	comiter	comitēris, comitēre	comitētur	comitēmur	comitēminī	comitentur
	imperfecto	comitārer	comitārēris, comitārēre	comitārētur	comitārēmur	comitārēminī	comitārentur
	perfecto	comitātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
	pluscuamperfecto	comitātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
imperativos		activo			pasivo
		presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)	presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)
	singular	comitā	comitātō	comitātō	comitāre	comitātor	comitātor
	plural	comitāte	comitātōte	comitantō	comitāminī	—	comitantor
		presente	perfecto	futuro	presente	perfecto	futuro
infinitivos		comitāre	comitāvisse	comitātūrus -a,-um esse	comitārī	comitātus -a,-um esse	comitātum īrī
participios		comitāns (comitantis)	—	comitātūrus -a,-um	—	comitātus -a,-um	—
		gerundio			gerundivo	supino
		acusativo	genitivo	dativo/ablativo		acusativo	dativo/ablativo
		comitandum	comitandī	comitandō	comitandus -a,-um	comitātum	comitātū

Información adicional

Derivados latinos

comitātus

cōmitō
clásico (AFI)	[ˈkɔmɪt̪ɔ]
eclesiástico (AFI)	[ˈkɔːmit̪o]
rima	o.mi.to

Forma verbal

cōmitō

1

Segunda persona del singular del imperativo futuro activo de cōmō.