multus
multus | |
clásico (AFI) | [ˈmʊɫ̪t̪ʊs̠] ⓘ |
eclesiástico (AFI) | [ˈmul̪t̪us] |
rima | ul.tus |
Etimología 1
editarDel protoitálico *molto-, y este del protoindoeuropeo.[1] Compárese el griego antiguo μάλα (mála "muy", "bastante") y el letón milns ("muchísimos").[1]
Adjetivo
editar1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | multus | multa | multum | multī | multae | multa |
Vocativo | multe | multa | multum | multī | multae | multa |
Acusativo | multum | multam | multum | multōs | multās | multa |
Genitivo | multī | multae | multī | multōrum | multārum | multōrum |
Dativo | multō | multae | multō | multīs | multīs | multīs |
Ablativo | multō | multā | multō | multīs | multīs | multīs |
Comparativo y superlativo irregulares |
Locuciones
editarLocuciones con multus [▲▼]
|
Información adicional
editar- Derivados: multa, multo, multito, multesimus, multitudo
Referencias y notas
editar- 1 2 Michiel de Vaan. Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Página 394. Editorial: Leiden. Brill, 2008. ISBN: 9789004167971.