multus
Latín editar
multus | |
clásico (AFI) | [ˈmʊɫ̪t̪ʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [ˈmul̪t̪us] |
rima | ul.tus |
Audio (clásico) | (aproximación) |
Etimología 1 editar
Del protoitálico *molto-, y este del protoindoeuropeo.1 Compárese el griego antiguo μάλα (mála "muy", "bastante") y el letón milns ("muchísimos").1
Adjetivo editar
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | multus | multa | multum | multī | multae | multa |
Vocativo | multe | multa | multum | multī | multae | multa |
Acusativo | multum | multam | multum | multōs | multās | multa |
Genitivo | multī | multae | multī | multōrum | multārum | multōrum |
Dativo | multō | multae | multō | multīs | multīs | multīs |
Ablativo | multō | multā | multō | multīs | multīs | multīs |
= Comparativo y superlativo irregulares |
- Ejemplo: ad multam noctem.
Locuciones editar
|
Información adicional editar
- Derivados: multa, multo, multito, multesimus, multitudo
Referencias y notas editar
- ↑ 1,0 1,1 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 394. ISBN 978-90-04-16797-1