singularis

Latín

singulāris
Clásico (AFI):	[sɪŋ.gʊˈlaː.rɪs]

Etimología

De singulī ("uno a cada uno").

Adjetivo

singulāris, singulāris, singulāre

3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e)
	Singular		Plural
	Masculino Femenino	Neutro	Masculino Femenino	Neutro
Nominativo	singulāris	singulāre	singulārēs	singulāria
Vocativo	singulāris	singulāre	singulārēs	singulāria
Acusativo	singulārem	singulāre	singulārēs singulārīs	singulāria
Genitivo	singulāris	singulāris	singulārium	singulārium
Dativo	singulārī	singulārī	singulāribus	singulāribus
Ablativo	singulārī	singulārī	singulāribus	singulāribus

1

Único, solo, solitario, singular.

2

Perteneciente a uno solo.

3 Lingüística.

Singular (número gramatical).

• Antónimo: plūrālis

4

Excepcional, raro, extraordinario.

Sustantivo masculino

5

Guardaespaldas, guardia personal.

Véase también

• Wikipedia en latín tiene un artículo sobre singularis