defraudo

Entradas similares: defraudó

Español

defraudo
pronunciación (AFI)	[deˈfɾaw.ðo]
silabación	de-frau-do
acentuación	llana
longitud silábica	trisílaba
rima	au.do

Forma verbal

1: Primera persona del singular (yo) del presente de indicativo de defraudar.

Latín

dēfraudō
clásico (AFI)	[deːˈfraʊ̯.doː]
rima	au̯.do

Etimología

Del prefijo dē y fraudō ("estafar").^[1]

Verbo transitivo

presente activo dēfraudō, presente infinitivo dēfraudāre, perfecto activo dēfraudāvī, supino dēfraudātum.

1: Despojar con engaño, defraudar, estafar, timar.^[1]

b: Con ablativo o doble acusativo: privar de, despojar de.^[1]

Conjugación

Flexión de dēfraudōprimera conjugación

indicativo		singular			plural
indicativo		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	dēfraudō	dēfraudās	dēfraudat	dēfraudāmus	dēfraudātis	dēfraudant
	imperfecto	dēfraudābam	dēfraudābās	dēfraudābat	dēfraudābāmus	dēfraudābātis	dēfraudābant
	futuro	dēfraudābō	dēfraudābis	dēfraudābit	dēfraudābimus	dēfraudābitis	dēfraudābunt
	perfecto	dēfraudāvī	dēfraudāvistī	dēfraudāvit	dēfraudāvimus	dēfraudāvistis	dēfraudāvērunt, dēfraudāvēre
	pluscuamperfecto	dēfraudāveram	dēfraudāverās	dēfraudāverat	dēfraudāverāmus	dēfraudāverātis	dēfraudāverant
	futuro perfecto	dēfraudāverō	dēfraudāveris	dēfraudāverit	dēfraudāverimus	dēfraudāveritis	dēfraudāverint
pasivo	presente	dēfraudor	dēfraudāris, dēfraudāre	dēfraudātur	dēfraudāmur	dēfraudāminī	dēfraudantur
	imperfecto	dēfraudābar	dēfraudābāris, dēfraudābāre	dēfraudābātur	dēfraudābāmur	dēfraudābāminī	dēfraudābantur
	futuro	dēfraudābor	dēfraudāberis, dēfraudābere	dēfraudābitur	dēfraudābimur	dēfraudābiminī	dēfraudābuntur
	perfecto	dēfraudātus ^{-a, -um} sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
	pluscuamperfecto	dēfraudātus ^{-a, -um} eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
	futuro perfecto	dēfraudātus ^{-a, -um} erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
subjuntivo		singular			plural
subjuntivo		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	dēfraudem	dēfraudēs	dēfraudet	dēfraudēmus	dēfraudētis	dēfraudent
	imperfecto	dēfraudārem	dēfraudārēs	dēfraudāret	dēfraudārēmus	dēfraudārētis	dēfraudārent
	perfecto	dēfraudāverim	dēfraudāverīs	dēfraudāverit	dēfraudāverīmus	dēfraudāverītis	dēfraudāverint
	pluscuamperfecto	dēfraudāvissem	dēfraudāvissēs	dēfraudāvisset	dēfraudāvissēmus	dēfraudāvissētis	dēfraudāvissent
pasivo	presente	dēfrauder	dēfraudēris, dēfraudēre	dēfraudētur	dēfraudēmur	dēfraudēminī	dēfraudentur
	imperfecto	dēfraudārer	dēfraudārēris, dēfraudārēre	dēfraudārētur	dēfraudārēmur	dēfraudārēminī	dēfraudārentur
	perfecto	dēfraudātus ^{-a, -um} sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
	pluscuamperfecto	dēfraudātus ^{-a, -um} essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
imperativos		activo			pasivo
imperativos		presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)	presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)
	singular	dēfraudā	dēfraudātō	dēfraudātō	dēfraudāre	dēfraudātor	dēfraudātor
	plural	dēfraudāte	dēfraudātōte	dēfraudantō	dēfraudāminī	—	dēfraudantor
		presente	perfecto	futuro	presente	perfecto	futuro
infinitivos		dēfraudāre	dēfraudāvisse	dēfraudātūrus ^-a,-um esse	dēfraudārī	dēfraudātus ^-a,-um esse	dēfraudātum īrī
participios		dēfraudāns (dēfraudantis)	—	dēfraudātūrus ^-a,-um	—	dēfraudātus ^-a,-um	—
		gerundio			gerundivo	supino
		acusativo	genitivo	dativo/ablativo	gerundivo	acusativo	dativo/ablativo
		dēfraudandum	dēfraudandī	dēfraudandō	dēfraudandus ^-a,-um	dēfraudātum	dēfraudātū

Referencias y notas

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Oxford Latin Dictionary. Editado por: P. G. W. Glare. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 1983.

[ol-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Oxford Latin Dictionary. Editado por: P. G. W. Glare. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 1983.

[1]