De fraus ("perjuicio, engaño") y el sufijo ō3.[1]
presente activo fraudō, presente infinitivo fraudāre, perfecto activo fraudāvī, supino fraudātum.
- 1
- Despojar con engaño, defraudar, estafar, timar.[1]
- b
- Con ablativo o doble acusativo: privar de, despojar de.[1]
- 2
- Apropiarse deshonestamente (de dinero), malversar.[1]
- 3
- Evadir con engaño el propósito de (alguna ley).[1]
Flexión de fraudōprimera conjugación
| indicativo
|
singular
|
plural
|
| primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
| activo
|
presente
|
fraudō
|
fraudās
|
fraudat
|
fraudāmus
|
fraudātis
|
fraudant
|
| imperfecto
|
fraudābam
|
fraudābās
|
fraudābat
|
fraudābāmus
|
fraudābātis
|
fraudābant
|
| futuro
|
fraudābō
|
fraudābis
|
fraudābit
|
fraudābimus
|
fraudābitis
|
fraudābunt
|
| perfecto
|
fraudāvī
|
fraudāvistī
|
fraudāvit
|
fraudāvimus
|
fraudāvistis
|
fraudāvērunt,
fraudāvēre
|
| pluscuamperfecto
|
fraudāveram
|
fraudāverās
|
fraudāverat
|
fraudāverāmus
|
fraudāverātis
|
fraudāverant
|
| futuro perfecto
|
fraudāverō
|
fraudāveris
|
fraudāverit
|
fraudāverimus
|
fraudāveritis
|
fraudāverint
|
| pasivo
|
presente
|
fraudor
|
fraudāris,
fraudāre
|
fraudātur
|
fraudāmur
|
fraudāminī
|
fraudantur
|
| imperfecto
|
fraudābar
|
fraudābāris,
fraudābāre
|
fraudābātur
|
fraudābāmur
|
fraudābāminī
|
fraudābantur
|
| futuro
|
fraudābor
|
fraudāberis,
fraudābere
|
fraudābitur
|
fraudābimur
|
fraudābiminī
|
fraudābuntur
|
| perfecto
|
fraudātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
|
| pluscuamperfecto
|
fraudātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
|
| futuro perfecto
|
fraudātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
|
| subjuntivo
|
singular
|
plural
|
| primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
| activo
|
presente
|
fraudem
|
fraudēs
|
fraudet
|
fraudēmus
|
fraudētis
|
fraudent
|
| imperfecto
|
fraudārem
|
fraudārēs
|
fraudāret
|
fraudārēmus
|
fraudārētis
|
fraudārent
|
| perfecto
|
fraudāverim
|
fraudāverīs
|
fraudāverit
|
fraudāverīmus
|
fraudāverītis
|
fraudāverint
|
| pluscuamperfecto
|
fraudāvissem
|
fraudāvissēs
|
fraudāvisset
|
fraudāvissēmus
|
fraudāvissētis
|
fraudāvissent
|
| pasivo
|
presente
|
frauder
|
fraudēris,
fraudēre
|
fraudētur
|
fraudēmur
|
fraudēminī
|
fraudentur
|
| imperfecto
|
fraudārer
|
fraudārēris,
fraudārēre
|
fraudārētur
|
fraudārēmur
|
fraudārēminī
|
fraudārentur
|
| perfecto
|
fraudātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
|
| pluscuamperfecto
|
fraudātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
|
| imperativos
|
activo
|
pasivo
|
presente
(2ª persona)
|
futuro
(2ª persona)
|
futuro
(3ª persona)
|
presente
(2ª persona)
|
futuro
(2ª persona)
|
futuro
(3ª persona)
|
|
|
singular
|
fraudā
|
fraudātō
|
fraudātō
|
fraudāre
|
fraudātor
|
fraudātor
|
| plural
|
fraudāte
|
fraudātōte
|
fraudantō
|
fraudāminī
|
—
|
fraudantor
|
|
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
| infinitivos
|
fraudāre
|
fraudāvisse
|
fraudātūrus -a,-um esse
|
fraudārī
|
fraudātus -a,-um esse
|
fraudātum īrī
|
| participios
|
fraudāns
(fraudantis)
|
—
|
fraudātūrus -a,-um
|
—
|
fraudātus -a,-um
|
—
|
|
|
gerundio
|
gerundivo
|
supino
|
| acusativo
|
genitivo
|
dativo/ablativo
|
acusativo
|
dativo/ablativo
|
| fraudandum
|
fraudandī
|
fraudandō
|
fraudandus -a,-um
|
fraudātum
|
fraudātū
|
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Oxford Latin Dictionary. Editado por: P. G. W. Glare. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 1983.
