desafecto
desafecto | |
pronunciación (AFI) | [d̪e.saˈfek.t̪o] |
silabación | de-sa-fec-to[1] |
acentuación | llana |
longitud silábica | tetrasílaba |
rima | ek.to |
Etimología 1
editarDel prefijo des- y afecto ('cariño').
Adjetivo
editarSingular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | desafecto | desafectos |
Femenino | desafecta | desafectas |
- 1
- Que no siente afecto, estima, gusto o afición por algo; que manifiesta indiferencia o desinterés hacia ello.[2]
- Relacionado: indiferente.
- 2
- Que se opone o está contra algo.
Sustantivo masculino
editarSingular | Plural |
---|---|
desafecto | desafectos |
- 3
- Falta de estima o inclinación hacia alguien o algo; mala voluntad, malquerencia, desafección.[2]
Información adicional
editar- Del étimo afficiō, afficere ("influir en el ánimo"): afecto, afección, afición, afeccionar, afecho, afectable, afectación, afectado, afectador, afectar, afectividad, afectivo, afectuosidad, afectuoso, aficionado, aficionador, aficionar, desafección, desafectar, desafecto, desafición, desaficionar.
Traducciones
editarTraducciones [▲▼]
|
Forma flexiva
editarForma verbal
editar- 1
- Primera persona del singular (yo) del presente de indicativo de desafectar.
Referencias y notas
editar- ↑ Cuando ciertos prefijos están presentes, la agrupación natural de sílabas (fonética) puede cambiar. Algunos ejemplos son: transatlántico (trans-at-lán-ti-co en lugar de tran-sa-tlán-ti-co), subrayar (sub-ra-yar en lugar de su-bra-yar), abrogar (ab-ro-gar en lugar de a-bro-gar). Para estos casos en el lenguaje escrito se recomienda dividir la palabra agrupando el prefijo, sobre todo cuando influye en la pronunciación de la erre. Más información.
- 1 2 3 «desafecto» en Diccionario de la lengua española. Editorial: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa. 22.ª ed, Madrid, 2001.