Del prefijo dis- y claudō ("cerrar, bloquear").[1]
presente activo disclūdō, presente infinitivo disclūdere, perfecto activo disclūsī, supino disclūsum.
- 1
- Mantener separados o a distancia, aislar o excluir.[1]
- b
- Dividir en partes.[1]
Flexión de disclūdōtercera conjugación, perfecto con s
| indicativo
|
singular
|
plural
|
| primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
| activo
|
presente
|
disclūdō
|
disclūdis
|
disclūdit
|
disclūdimus
|
disclūditis
|
disclūdunt
|
| imperfecto
|
disclūdēbam
|
disclūdēbās
|
disclūdēbat
|
disclūdēbāmus
|
disclūdēbātis
|
disclūdēbant
|
| futuro
|
disclūdam
|
disclūdēs
|
disclūdet
|
disclūdēmus
|
disclūdētis
|
disclūdent
|
| perfecto
|
disclūsī
|
disclūsistī
|
disclūsit
|
disclūsimus
|
disclūsistis
|
disclūsērunt,
disclūsēre
|
| pluscuamperfecto
|
disclūseram
|
disclūserās
|
disclūserat
|
disclūserāmus
|
disclūserātis
|
disclūserant
|
| futuro perfecto
|
disclūserō
|
disclūseris
|
disclūserit
|
disclūserimus
|
disclūseritis
|
disclūserint
|
| pasivo
|
presente
|
disclūdor
|
disclūderis,
disclūdere
|
disclūditur
|
disclūdimur
|
disclūdiminī
|
disclūduntur
|
| imperfecto
|
disclūdēbar
|
disclūdēbāris,
disclūdēbāre
|
disclūdēbātur
|
disclūdēbāmur
|
disclūdēbāminī
|
disclūdēbantur
|
| futuro
|
disclūdar
|
disclūdēris,
disclūdēre
|
disclūdētur
|
disclūdēmur
|
disclūdēminī
|
disclūdentur
|
| perfecto
|
disclūsus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
|
| pluscuamperfecto
|
disclūsus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
|
| futuro perfecto
|
disclūsus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
|
| subjuntivo
|
singular
|
plural
|
| primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
| activo
|
presente
|
disclūdam
|
disclūdās
|
disclūdat
|
disclūdāmus
|
disclūdātis
|
disclūdant
|
| imperfecto
|
disclūderem
|
disclūderēs
|
disclūderet
|
disclūderēmus
|
disclūderētis
|
disclūderent
|
| perfecto
|
disclūserim
|
disclūserīs
|
disclūserit
|
disclūserīmus
|
disclūserītis
|
disclūserint
|
| pluscuamperfecto
|
disclūsissem
|
disclūsissēs
|
disclūsisset
|
disclūsissēmus
|
disclūsissētis
|
disclūsissent
|
| pasivo
|
presente
|
disclūdar
|
disclūdāris,
disclūdāre
|
disclūdātur
|
disclūdāmur
|
disclūdāminī
|
disclūdantur
|
| imperfecto
|
disclūderer
|
disclūderēris,
disclūderēre
|
disclūderētur
|
disclūderēmur
|
disclūderēminī
|
disclūderentur
|
| perfecto
|
disclūsus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
|
| pluscuamperfecto
|
disclūsus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
|
| imperativos
|
activo
|
pasivo
|
presente
(2ª persona)
|
futuro
(2ª persona)
|
futuro
(3ª persona)
|
presente
(2ª persona)
|
futuro
(2ª persona)
|
futuro
(3ª persona)
|
|
|
singular
|
disclūde
|
disclūditō
|
disclūditō
|
disclūdere
|
disclūditor
|
disclūditor
|
| plural
|
disclūdite
|
disclūditōte
|
disclūduntō
|
disclūdiminī
|
—
|
disclūduntor
|
|
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
| infinitivos
|
disclūdere
|
disclūsisse
|
disclūsūrus -a,-um esse
|
disclūdī
|
disclūsus -a,-um esse
|
disclūsum īrī
|
| participios
|
disclūdēns
(disclūdentis)
|
—
|
disclūsūrus -a,-um
|
—
|
disclūsus -a,-um
|
—
|
|
|
gerundio
|
gerundivo
|
supino
|
| acusativo
|
genitivo
|
dativo/ablativo
|
acusativo
|
dativo/ablativo
|
| disclūdendum
|
disclūdendī
|
disclūdendō
|
disclūdendus -a,-um
|
disclūsum
|
disclūsū
|
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Oxford Latin Dictionary. Editado por: P. G. W. Glare. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 1983.
