Del prefijo con- ("con") y speciō, -ere ("mirar").
presente activo cōnspiciō, presente infinitivo cōnspicere, perfecto activo cōnspexī, supino cōnspectum.
- 1
- Dirigir la mirada.
- 2
- Ver, observar, considerar.
- 3
- Mirar, contemplar.
- 4
- Atraer la atención.
Flexión de cōnspiciōtercera conjugación (-io), perfecto con s, intransitivo
Flexión de cōnspiciōtercera conjugación (-io), perfecto con s
indicativo
|
singular
|
plural
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
activo
|
presente
|
cōnspiciō
|
cōnspicis
|
cōnspicit
|
cōnspicimus
|
cōnspicitis
|
cōnspiciunt
|
imperfecto
|
cōnspiciēbam
|
cōnspiciēbās
|
cōnspiciēbat
|
cōnspiciēbāmus
|
cōnspiciēbātis
|
cōnspiciēbant
|
futuro
|
cōnspiciam
|
cōnspiciēs
|
cōnspiciet
|
cōnspiciēmus
|
cōnspiciētis
|
cōnspicient
|
perfecto
|
cōnspexī
|
cōnspexistī
|
cōnspexit
|
cōnspeximus
|
cōnspexistis
|
cōnspexērunt, cōnspexēre
|
pluscuamperfecto
|
cōnspexeram
|
cōnspexerās
|
cōnspexerat
|
cōnspexerāmus
|
cōnspexerātis
|
cōnspexerant
|
futuro perfecto
|
cōnspexerō
|
cōnspexeris
|
cōnspexerit
|
cōnspexerimus
|
cōnspexeritis
|
cōnspexerint
|
pasivo
|
presente
|
cōnspicior
|
cōnspiceris, cōnspicere
|
cōnspicitur
|
cōnspicimur
|
cōnspiciminī
|
cōnspiciuntur
|
imperfecto
|
cōnspiciēbar
|
cōnspiciēbāris, cōnspiciēbāre
|
cōnspiciēbātur
|
cōnspiciēbāmur
|
cōnspiciēbāminī
|
cōnspiciēbantur
|
futuro
|
cōnspiciar
|
cōnspiciēris, cōnspiciēre
|
cōnspiciētur
|
cōnspiciēmur
|
cōnspiciēminī
|
cōnspicientur
|
perfecto
|
cōnspectus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
|
pluscuamperfecto
|
cōnspectus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
|
futuro perfecto
|
cōnspectus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
|
subjuntivo
|
singular
|
plural
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
activo
|
presente
|
cōnspiciam
|
cōnspiciās
|
cōnspiciat
|
cōnspiciāmus
|
cōnspiciātis
|
cōnspiciant
|
imperfecto
|
cōnspicerem
|
cōnspicerēs
|
cōnspiceret
|
cōnspicerēmus
|
cōnspicerētis
|
cōnspicerent
|
perfecto
|
cōnspexerim
|
cōnspexerīs
|
cōnspexerit
|
cōnspexerīmus
|
cōnspexerītis
|
cōnspexerint
|
pluscuamperfecto
|
cōnspexissem
|
cōnspexissēs
|
cōnspexisset
|
cōnspexissēmus
|
cōnspexissētis
|
cōnspexissent
|
pasivo
|
presente
|
cōnspiciar
|
cōnspiciāris, cōnspiciāre
|
cōnspiciātur
|
cōnspiciāmur
|
cōnspiciāminī
|
cōnspiciantur
|
imperfecto
|
cōnspicerer
|
cōnspicerēris, cōnspicerēre
|
cōnspicerētur
|
cōnspicerēmur
|
cōnspicerēminī
|
cōnspicerentur
|
perfecto
|
cōnspectus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
|
pluscuamperfecto
|
cōnspectus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
|
imperativos
|
activo
|
pasivo
|
presente (2ª persona)
|
futuro (2ª persona)
|
futuro (3ª persona)
|
presente (2ª persona)
|
futuro (2ª persona)
|
futuro (3ª persona)
|
|
singular
|
cōnspice
|
cōnspicitō
|
cōnspicitō
|
cōnspicere
|
cōnspicitor
|
cōnspicitor
|
plural
|
cōnspicite
|
cōnspicitōte
|
cōnspiciuntō
|
cōnspiciminī
|
—
|
cōnspiciuntor
|
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
infinitivos
|
cōnspicere
|
cōnspexisse
|
cōnspectūrus -a,-um esse
|
cōnspicī
|
cōnspectus -a,-um esse
|
cōnspectum īrī
|
participios
|
cōnspiciēns (cōnspicientis)
|
—
|
cōnspectūrus -a,-um
|
—
|
cōnspectus -a,-um
|
—
|
|
gerundio
|
gerundivo
|
supino
|
acusativo
|
genitivo
|
dativo/ablativo
|
acusativo
|
dativo/ablativo
|
cōnspiciendum
|
cōnspiciendī
|
cōnspiciendō
|
cōnspiciendus -a,-um
|
cōnspectum
|
cōnspectū
|
De cōnspiciō, -ere y el sufijo iō (sust.).
- 1
- Acción de ver, observar.