defleo

Latín

dēfleō
clásico (AFI)	[ˈdeːf.lɛ.o:] [ˈdeː.flɛ.o:]
rima	e.fle.o

Etimología

Del prefijo dē (preposición) y fleō ("llorar").

Verbo transitivo

presente activo dēfleō, presente infinitivo dēflēre, perfecto activo dēflēvī, supino dēflētum.

1

Llorar abundantemente.

• Sinónimo: plōrō

2

Llorar, deplorar.

• Sinónimos: lacrimō, plōrō, fleō
• Antónimo: rideo (rīdeō)

Conjugación

Flexión de dēfleōsegunda conjugación, perfecto con v

indicativo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	dēfleō	dēflēs	dēflet	dēflēmus	dēflētis	dēflent
	imperfecto	dēflēbam	dēflēbās	dēflēbat	dēflēbāmus	dēflēbātis	dēflēbant
	futuro	dēflēbō	dēflēbis	dēflēbit	dēflēbimus	dēflēbitis	dēflēbunt
	perfecto	dēflēvī	dēflēvistī	dēflēvit	dēflēvimus	dēflēvistis	dēflēvērunt, dēflēvēre
	pluscuamperfecto	dēflēveram	dēflēverās	dēflēverat	dēflēverāmus	dēflēverātis	dēflēverant
	futuro perfecto	dēflēverō	dēflēveris	dēflēverit	dēflēverimus	dēflēveritis	dēflēverint
pasivo	presente	dēfleor	dēflēris, dēflēre	dēflētur	dēflēmur	dēflēminī	dēflentur
	imperfecto	dēflēbar	dēflēbāris, dēflēbāre	dēflēbātur	dēflēbāmur	dēflēbāminī	dēflēbantur
	futuro	dēflēbor	dēflēberis, dēflēbere	dēflēbitur	dēflēbimur	dēflēbiminī	dēflēbuntur
	perfecto	dēflētus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
	pluscuamperfecto	dēflētus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
	futuro perfecto	dēflētus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
subjuntivo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	dēfleam	dēfleās	dēfleat	dēfleāmus	dēfleātis	dēfleant
	imperfecto	dēflērem	dēflērēs	dēflēret	dēflērēmus	dēflērētis	dēflērent
	perfecto	dēflēverim	dēflēverīs	dēflēverit	dēflēverīmus	dēflēverītis	dēflēverint
	pluscuamperfecto	dēflēvissem	dēflēvissēs	dēflēvisset	dēflēvissēmus	dēflēvissētis	dēflēvissent
pasivo	presente	dēflear	dēfleāris, dēfleāre	dēfleātur	dēfleāmur	dēfleāminī	dēfleantur
	imperfecto	dēflērer	dēflērēris, dēflērēre	dēflērētur	dēflērēmur	dēflērēminī	dēflērentur
	perfecto	dēflētus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
	pluscuamperfecto	dēflētus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
imperativos		activo			pasivo
		presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)	presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)
	singular	dēflē	dēflētō	dēflētō	dēflēre	dēflētor	dēflētor
	plural	dēflēte	dēflētōte	dēflentō	dēflēminī	—	dēflentor
		presente	perfecto	futuro	presente	perfecto	futuro
infinitivos		dēflēre	dēflēvisse	dēflētūrus -a,-um esse	dēflērī	dēflētus -a,-um esse	dēflētum īrī
participios		dēflēns (dēflentis)	—	dēflētūrus -a,-um	—	dēflētus -a,-um	—
		gerundio			gerundivo	supino
		acusativo	genitivo	dativo/ablativo		acusativo	dativo/ablativo
		dēflendum	dēflendī	dēflendō	dēflendus -a,-um	dēflētum	dēflētū