gens
CatalánEditar
gens | |
Pronunciación (AFI): | /ʒens/ |
EtimologíaEditar
AdverbioEditar
- 1
- Un poco.
- 2
- Apenas.
LocucionesEditar
- gens per això: introduce una adversativa (anticuado)
- no gens: nada en absoluto
FrancésEditar
gens | |
Pronunciación (AFI): | /ʒɑ̃/ |
Audio, Francia
EtimologíaEditar
Del latín gens ("raza"), "clan".
Sustantivo masculinoEditar
LatínEditar
gēns | |
Clásico (AFI): | [gẽːs] [gɛns] |
EtimologíaEditar
Del protoitálico *genti-, y este del protoindoeuropeo *ǵénh₁-ti- ("niño").1 Compárese el sánscrito जाति (jāti, "nacimiento", "producción"), el griego antiguo γένεσις (génesis, "nacimiento"), el nórdico antiguo kind ("especie", "raza") y el alemán antiguo gikunt ("origen", "raza").1
→ gignō, nāscor
Sustantivo femeninoEditar
3.ª declinación (m/f -i)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | gēns | gentēs |
Vocativo | gēns | gentēs |
Acusativo | gentem | gentēs |
Genitivo | gentis | gentium |
Dativo | gentī | gentibus |
Ablativo | gente | gentibus |
- 1
- Clan.
DerivadosEditar
Derivados de gēns en latín
Referencias y notasEditar
- ↑ 1,0 1,1 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 258. ISBN 978-90-04-16797-1