Del protoitálico *loug-eje-, y este del protoindoeuropeo *loug-eie- ("tragar").[1] Compárese el irlandés antiguo loingid ("comer") y el griego antiguo λυγγανώμενον (lygganómenon, "sollozar") y λύζω (lýdzo) ("tener hipo").[1]
presente activo lūgeō, presente infinitivo lūgēre, perfecto activo lūxī, supino lūctum.
- 1
- Lamentarse.
- 2
- Estar de luto.
- 3
- Deplorar.
Flexión de lūgeōsegunda conjugación, perfecto con s, intransitivo
Flexión de lūgeōsegunda conjugación, perfecto con s
| indicativo
|
singular
|
plural
|
| primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
| activo
|
presente
|
lūgeō
|
lūgēs
|
lūget
|
lūgēmus
|
lūgētis
|
lūgent
|
| imperfecto
|
lūgēbam
|
lūgēbās
|
lūgēbat
|
lūgēbāmus
|
lūgēbātis
|
lūgēbant
|
| futuro
|
lūgēbō
|
lūgēbis
|
lūgēbit
|
lūgēbimus
|
lūgēbitis
|
lūgēbunt
|
| perfecto
|
lūxī
|
lūxistī
|
lūxit
|
lūximus
|
lūxistis
|
lūxērunt,
lūxēre
|
| pluscuamperfecto
|
lūxeram
|
lūxerās
|
lūxerat
|
lūxerāmus
|
lūxerātis
|
lūxerant
|
| futuro perfecto
|
lūxerō
|
lūxeris
|
lūxerit
|
lūxerimus
|
lūxeritis
|
lūxerint
|
| pasivo
|
presente
|
lūgeor
|
lūgēris,
lūgēre
|
lūgētur
|
lūgēmur
|
lūgēminī
|
lūgentur
|
| imperfecto
|
lūgēbar
|
lūgēbāris,
lūgēbāre
|
lūgēbātur
|
lūgēbāmur
|
lūgēbāminī
|
lūgēbantur
|
| futuro
|
lūgēbor
|
lūgēberis,
lūgēbere
|
lūgēbitur
|
lūgēbimur
|
lūgēbiminī
|
lūgēbuntur
|
| perfecto
|
lūctus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
|
| pluscuamperfecto
|
lūctus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
|
| futuro perfecto
|
lūctus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
|
| subjuntivo
|
singular
|
plural
|
| primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
| activo
|
presente
|
lūgeam
|
lūgeās
|
lūgeat
|
lūgeāmus
|
lūgeātis
|
lūgeant
|
| imperfecto
|
lūgērem
|
lūgērēs
|
lūgēret
|
lūgērēmus
|
lūgērētis
|
lūgērent
|
| perfecto
|
lūxerim
|
lūxerīs
|
lūxerit
|
lūxerīmus
|
lūxerītis
|
lūxerint
|
| pluscuamperfecto
|
lūxissem
|
lūxissēs
|
lūxisset
|
lūxissēmus
|
lūxissētis
|
lūxissent
|
| pasivo
|
presente
|
lūgear
|
lūgeāris,
lūgeāre
|
lūgeātur
|
lūgeāmur
|
lūgeāminī
|
lūgeantur
|
| imperfecto
|
lūgērer
|
lūgērēris,
lūgērēre
|
lūgērētur
|
lūgērēmur
|
lūgērēminī
|
lūgērentur
|
| perfecto
|
lūctus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
|
| pluscuamperfecto
|
lūctus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
|
| imperativos
|
activo
|
pasivo
|
presente
(2ª persona)
|
futuro
(2ª persona)
|
futuro
(3ª persona)
|
presente
(2ª persona)
|
futuro
(2ª persona)
|
futuro
(3ª persona)
|
|
|
singular
|
lūgē
|
lūgētō
|
lūgētō
|
lūgēre
|
lūgētor
|
lūgētor
|
| plural
|
lūgēte
|
lūgētōte
|
lūgentō
|
lūgēminī
|
—
|
lūgentor
|
|
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
| infinitivos
|
lūgēre
|
lūxisse
|
lūctūrus -a,-um esse
|
lūgērī
|
lūctus -a,-um esse
|
lūctum īrī
|
| participios
|
lūgēns
(lūgentis)
|
—
|
lūctūrus -a,-um
|
—
|
lūctus -a,-um
|
—
|
|
|
gerundio
|
gerundivo
|
supino
|
| acusativo
|
genitivo
|
dativo/ablativo
|
acusativo
|
dativo/ablativo
|
| lūgendum
|
lūgendī
|
lūgendō
|
lūgendus -a,-um
|
lūctum
|
lūctū
|
- ↑ 1,0 1,1 Michiel de Vaan. Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Página 351. Editorial: Leiden. Brill, 2008. ISBN: 9789004167971.
