impulsionar
impulsionar | |
brasilero (AFI) | [ĩ.puʊ̯.sɪ.oˈna(h)] (normal) [ĩ.puʊ̯.sjoˈna(h)] (rápido) |
carioca (AFI) | [ĩ.puʊ̯.sɪ.oˈna(χ)] (normal) [ĩ.puʊ̯.sjoˈna(χ)] (rápido) |
paulista (AFI) | [ĩ.puʊ̯.sɪ.oˈna(ɾ)] (normal) [ĩ.puʊ̯.sjoˈna(ɾ)] (rápido) |
gaúcho (AFI) | [ĩ.puʊ̯.sɪ.oˈna(ɻ)] (normal) [ĩ.puʊ̯.sjoˈna(ɻ)] (rápido) |
europeo (AFI) | [ĩ.puɫ.sjuˈnaɾ] |
alentejano/algarvio (AFI) | [ĩ.puɫ.sjuˈna.ɾi] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | pentasílaba |
rima | a(ʁ) |
Etimología 1
editarDe impulsão y el sufijo -ar.[1]
Verbo transitivo
editarConjugación
editarFlexión de impulsionarprimera conjugación, regular
Información adicional
editar- Derivados: impulsão, impulsar, impulsionador, impulsivismo, impulsivo, impulso, impulsor
Referencias y notas
editar- ↑ «impulsionar» en Dicionário online Caldas Aulete.