litus
Latín editar
Etimología editar
Del protoitálico *leitos/*lītos, y este del protoindoeuropeo *leit-os- ("el marcharse", "marchándose"? con idea de fin, limite, costado), de *leit- ("irse", "marcharse").1 Compárese el avéstico iriθiia- ("morir"), el gótico 𐌲𐌰𐌻𐌴𐌹𐌸𐌰𐌽 (ga-leiþan, "ir"), el tocario b laitaṃ ("marcharse") y pretérito lita.1
Pronunciación y escritura editar
- litus: [ ˈliː.tʊs ] (latín clásico, AFI)
- Grafía alternativa: littus
Sustantivo neutro editar
3.ª declinación (n consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | lītus | lītora |
Vocativo | lītus | lītora |
Acusativo | lītus | lītora |
Genitivo | lītoris | lītorum |
Dativo | lītorī | lītoribus |
Ablativo | lītore | lītoribus |
Forma verbal editar
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | litus | lita | litum | litī | litae | lita |
Vocativo | lite | lita | litum | litī | litae | lita |
Acusativo | litum | litam | litum | litōs | litās | lita |
Genitivo | litī | litae | litī | litōrum | litārum | litōrum |
Dativo | litō | litae | litō | litīs | litīs | litīs |
Ablativo | litō | litā | litō | litīs | litīs | litīs |
- litus: [ ˈlɪ.tʊs ] (latín clásico, AFI)
- 1
- Participio perfecto pasivo de linō.2