plus
plus | |
clásico (AFI) | plūs [pɫ̪uːs̠] |
eclesiástico (AFI) | plūs [plus] |
rima | uːs |
Etimología
editarAdjetivo
editar3.ª declinación (de una terminación) | ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | plūs | plūs | plūrēs | plūria |
Vocativo | plūs | plūs | plūrēs | plūria |
Acusativo | plūrem | plūs | plūrēs plūrīs |
plūria |
Genitivo | plūris | plūris | plūrium | plūrium |
Dativo | plūrī | plūrī | plūribus | plūribus |
Ablativo | plurī | plurī | plūribus | plūribus |
Locativo | {{{25}}} | {{{26}}} | {{{27}}} | {{{28}}} |
- b
- Con genitivo partitivo.[2]
Adverbio
editarLocuciones
editarLocuciones con plūs [▲▼]
- plus quam/plus ac [2] - más de, más que
- plus plusque [2] - más y más
- plus minus [2] - más o menos
Información adicional
editar- Derivados: pluralis, pluralitas, pluraliter, plurativus, plures, complures, compluriens, compluries, complurimus, complusculi, compluscule, pluriformis, plurilaterus, pluriens, pluries, plurifarius, plurifariam, plurimus, plurime, plurivocus, plusculus, plusculum, plusscius
Referencias y notas
editar- 1 2 Michiel de Vaan. Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Páginas 475-476. Editorial: Leiden. Brill, 2008. ISBN: 9789004167971.
- 1 2 Oxford Latin Dictionary. Editado por: P. G. W. Glare. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 1983.