concordia
EspañolEditar
concordia | |
Pronunciación (AFI): | [koŋˈkoɾ.ðja] |
EtimologíaEditar
Del latín concordĭa, a su vez derivado de concors ("concorde") y el sufijo -ia
Sustantivo femeninoEditar
Singular | Plural |
---|---|
concordia | concordias |
- 1
- Relación de coincidencia armoniosa entre personas o cosas.
- Sinónimos: armonía, conformidad, consonancia, correspondencia, reciprocidad, unidad, unión
- Relacionados: amistad, cordialidad, paz (entre personas y/o animales)
- Antónimos: discordia, discrepancia
- 2
- Arreglo para superar las diferencias, discrepancias o desacuerdos entre contendientes o partes en conflicto.
- Sinónimos: acuerdo, ajuste, convenio, pacto, reconciliación
- 3 Derecho.
- Documento con autoridad jurídica que consigna lo discutido y acordado entre partes en conflicto.
- 4
- Aro pequeño para el dedo que consta de dos partes iguales entrelazadas.
- Sinónimo: unión
- Hiperónimos: anillo, argolla, sortija
DerivaciónEditar
- Derivación: concorde, concordia, concordar, concordancia, concordante, concordato
LocucionesEditar
- de concordia (locución adverbial) por acuerdo o consentimiento comunes entre dos o más
Véase tambiénEditar
- concordancia
- Wikipedia tiene un artículo sobre concordia
TraduccionesEditar
ItalianoEditar
concordia | |
Pronunciación (AFI): | /konˈkɔrdia/ |
EtimologíaEditar
Del latín concordĭa
Sustantivo femeninoEditar
Singular | Plural |
---|---|
concordia | concordie |
LatínEditar
concordia | |
Pronunciación (AFI): | /konˈkor.di.a/ |
EtimologíaEditar
De concors ("concorde") y el sufijo -ĭa
Sustantivo femeninoEditar
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | concordia | concordiae |
Vocativo | concordia | concordiae |
Acusativo | concordiam | concordiās |
Genitivo | concordiae | concordiārum |
Dativo | concordiae | concordiīs |
Ablativo | concordiā | concordiīs |
DerivaciónEditar
- Derivación: cors, concors, concordia, concordō, concordātiō, concordiālis, concorditer