cor
Francés antiguo
editarFrancés medio
editarGallego
editarcor | |
clásico (AFI) | [kɔr] |
eclesiástico (AFI) | [kɔr] |
rima | or |
Etimología
editarDel protoitálico *kord, y este del protoindoeuropeo *ḱḗrd [nom.sg.], *ḱrd-o/*ḱrd-es [gen.sg.] ("corazón").[2] Compárese el irlandés antiguo cride, el hitita 𒆠𒅕 (kir), el sánscrito हृद् (hr̥d), el griego antiguo κήρ (kḗr), καρδία (kardía), el lituano širdis, el gótico 𐌷𐌰𐌹𐍂𐍄𐍉 (hairto), el alemán antiguo herza y el tocario B kāryāñ [pl.].[2]
→ crēdō
Sustantivo neutro
editarVéase también
editarcor | |
brasilero (AFI) | [ˈkɔh] |
carioca (AFI) | [ˈkɔχ] |
paulista (AFI) | [ˈkɔɾ] |
gaúcho (AFI) | [ˈkɔɻ] |
europeo (AFI) | [ˈkɔɾ] |
alentejano/algarvio (AFI) | [ˈkɔ.ɾi] |
acentuación | monosílaba |
longitud silábica | monosílaba |
rima | ɔʁ |
Etimología
editarSustantivo femenino
editarLocuciones
editarInformación adicional
editarVéase también
editarProvenzal antiguo
editarRomanche
editarRumano
editarcor | |
pronunciación (AFI) | /kor/ |
silabación | cor |
acentuación | monosílaba |
longitud silábica | monosílaba |
rima | or |
Etimología
editarSustantivo neutro
editarInformación adicional
editarVéase también
editarVéneto
editarReferencias y notas
editar- 1 2 «cor» en Diccionario de la lengua española. Editorial: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa. 23.ª ed, Madrid, 2014.
- 1 2 Michiel de Vaan. Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Páginas 134-135. Editorial: Leiden. Brill, 2008. ISBN: 9789004167971.