Del prefijo dē y serō2 ("entrelazar").[1]
presente activo dēserō, presente infinitivo dēserere, perfecto activo dēseruī, supino dēsertum.
- 1
- Separarse de (una persona, etc.), abandonar, dejar.[1]
- b
- Irse de (un lugar, etc.), partir de.[1]
- 2
- Dejar de ayudar, retirar concesiones, revocar, desertar.[1]
- b Milicia
- Desertar.[1]
- 3
- Dejar de ocuparse de algo, dejar de preocuparse por algo, renunciar, abandonar.[1]
- 4
- En voz pasiva con ablativo, también con ab: ser privado de.[1]
Flexión de dēserōtercera conjugación, perfecto con u
indicativo
|
singular
|
plural
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
activo
|
presente
|
dēserō
|
dēseris
|
dēserit
|
dēserimus
|
dēseritis
|
dēserunt
|
imperfecto
|
dēserēbam
|
dēserēbās
|
dēserēbat
|
dēserēbāmus
|
dēserēbātis
|
dēserēbant
|
futuro
|
dēseram
|
dēserēs
|
dēseret
|
dēserēmus
|
dēserētis
|
dēserent
|
perfecto
|
dēseruī
|
dēseruistī
|
dēseruit
|
dēseruimus
|
dēseruistis
|
dēseruērunt, dēseruēre
|
pluscuamperfecto
|
dēserueram
|
dēseruerās
|
dēseruerat
|
dēseruerāmus
|
dēseruerātis
|
dēseruerant
|
futuro perfecto
|
dēseruerō
|
dēserueris
|
dēseruerit
|
dēseruerimus
|
dēserueritis
|
dēseruerint
|
pasivo
|
presente
|
dēseror
|
dēsereris, dēserere
|
dēseritur
|
dēserimur
|
dēseriminī
|
dēseruntur
|
imperfecto
|
dēserēbar
|
dēserēbāris, dēserēbāre
|
dēserēbātur
|
dēserēbāmur
|
dēserēbāminī
|
dēserēbantur
|
futuro
|
dēserar
|
dēserēris, dēserēre
|
dēserētur
|
dēserēmur
|
dēserēminī
|
dēserentur
|
perfecto
|
dēsertus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
|
pluscuamperfecto
|
dēsertus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
|
futuro perfecto
|
dēsertus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
|
subjuntivo
|
singular
|
plural
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
activo
|
presente
|
dēseram
|
dēserās
|
dēserat
|
dēserāmus
|
dēserātis
|
dēserant
|
imperfecto
|
dēsererem
|
dēsererēs
|
dēsereret
|
dēsererēmus
|
dēsererētis
|
dēsererent
|
perfecto
|
dēseruerim
|
dēseruerīs
|
dēseruerit
|
dēseruerīmus
|
dēseruerītis
|
dēseruerint
|
pluscuamperfecto
|
dēseruissem
|
dēseruissēs
|
dēseruisset
|
dēseruissēmus
|
dēseruissētis
|
dēseruissent
|
pasivo
|
presente
|
dēserar
|
dēserāris, dēserāre
|
dēserātur
|
dēserāmur
|
dēserāminī
|
dēserantur
|
imperfecto
|
dēsererer
|
dēsererēris, dēsererēre
|
dēsererētur
|
dēsererēmur
|
dēsererēminī
|
dēsererentur
|
perfecto
|
dēsertus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
|
pluscuamperfecto
|
dēsertus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
|
imperativos
|
activo
|
pasivo
|
presente (2ª persona)
|
futuro (2ª persona)
|
futuro (3ª persona)
|
presente (2ª persona)
|
futuro (2ª persona)
|
futuro (3ª persona)
|
|
singular
|
dēsere
|
dēseritō
|
dēseritō
|
dēserere
|
dēseritor
|
dēseritor
|
plural
|
dēserite
|
dēseritōte
|
dēseruntō
|
dēseriminī
|
—
|
dēseruntor
|
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
infinitivos
|
dēserere
|
dēseruisse
|
dēsertūrus -a,-um esse
|
dēserī
|
dēsertus -a,-um esse
|
dēsertum īrī
|
participios
|
dēserēns (dēserentis)
|
—
|
dēsertūrus -a,-um
|
—
|
dēsertus -a,-um
|
—
|
|
gerundio
|
gerundivo
|
supino
|
acusativo
|
genitivo
|
dativo/ablativo
|
acusativo
|
dativo/ablativo
|
dēserendum
|
dēserendī
|
dēserendō
|
dēserendus -a,-um
|
dēsertum
|
dēsertū
|
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Oxford Latin Dictionary. Editado por: P. G. W. Glare. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 1983.