exhortar
exhortar | |
pronunciación (AFI) | [ek.soɾˈt̪aɾ] |
silabación | ex-hor-tar |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | aɾ |
Etimología 1
editarDel latín exhortārī, y este del latín hortor, del latín horior, del protoindoeuropeo *ǵʰer-.
Verbo transitivo
editar- 1
- Persuadir con fuerza a alguien, para que haga o deje de hacer algo.
- Ejemplo:
habló conmigo con gravedad para exhortarme a que regresara con mi padre.Daniel Defoe. Robinson Crusoe (1719). Página 25. Editorial: Mestas. 2015.
- Ejemplo:
Locuciones
editarConjugación
editarConjugación de exhortar paradigma: amar (regular) [▲▼]
Formas no personales (verboides) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Infinitivo | exhortar | haber exhortado | |||||
Gerundio | exhortando | habiendo exhortado | |||||
Participio | exhortado | ||||||
Formas personales | |||||||
Modo indicativo | |||||||
yo | tú | vos | él, ella, usted | nosotros | vosotros | ustedes, ellos | |
Presente | yo exhorto | tú exhortas | vos exhortás | él, ella, usted exhorta | nosotros exhortamos | vosotros exhortáis | ustedes, ellos exhortan |
Pretérito imperfecto | yo exhortaba | tú exhortabas | vos exhortabas | él, ella, usted exhortaba | nosotros exhortábamos | vosotros exhortabais | ustedes, ellos exhortaban |
Pretérito perfecto | yo exhorté | tú exhortaste | vos exhortaste | él, ella, usted exhortó | nosotros exhortamos | vosotros exhortasteis | ustedes, ellos exhortaron |
Pretérito pluscuamperfecto | yo había exhortado | tú habías exhortado | vos habías exhortado | él, ella, usted había exhortado | nosotros habíamos exhortado | vosotros habíais exhortado | ustedes, ellos habían exhortado |
Pretérito perfecto compuesto | yo he exhortado | tú has exhortado | vos has exhortado | él, ella, usted ha exhortado | nosotros hemos exhortado | vosotros habéis exhortado | ustedes, ellos han exhortado |
Futuro | yo exhortaré | tú exhortarás | vos exhortarás | él, ella, usted exhortará | nosotros exhortaremos | vosotros exhortaréis | ustedes, ellos exhortarán |
Futuro compuesto | yo habré exhortado | tú habrás exhortado | vos habrás exhortado | él, ella, usted habrá exhortado | nosotros habremos exhortado | vosotros habréis exhortado | ustedes, ellos habrán exhortado |
Pretérito anterior† | yo hube exhortado | tú hubiste exhortado | vos hubiste exhortado | él, ella, usted hubo exhortado | nosotros hubimos exhortado | vosotros hubisteis exhortado | ustedes, ellos hubieron exhortado |
Modo condicional | |||||||
yo | tú | vos | él, ella, usted | nosotros | vosotros | ustedes, ellos | |
Condicional simple | yo exhortaría | tú exhortarías | vos exhortarías | él, ella, usted exhortaría | nosotros exhortaríamos | vosotros exhortaríais | ustedes, ellos exhortarían |
Condicional compuesto | yo habría exhortado | tú habrías exhortado | vos habrías exhortado | él, ella, usted habría exhortado | nosotros habríamos exhortado | vosotros habríais exhortado | ustedes, ellos habrían exhortado |
Modo subjuntivo | |||||||
que yo | que tú | que vos | que él, que ella, que usted | que nosotros | que vosotros | que ustedes, que ellos | |
Presente | que yo exhorte | que tú exhortes | que vos exhortes, exhortés | que él, que ella, que usted exhorte | que nosotros exhortemos | que vosotros exhortéis | que ustedes, que ellos exhorten |
Pretérito imperfecto | que yo exhortara, exhortase | que tú exhortaras, exhortases | que vos exhortaras, exhortases | que él, que ella, que usted exhortara, exhortase | que nosotros exhortáramos, exhortásemos | que vosotros exhortarais, exhortaseis | que ustedes, que ellos exhortaran, exhortasen |
Pretérito perfecto | que yo haya exhortado | que tú hayas exhortado | que vos hayas exhortado | que él, que ella, que usted haya exhortado | que nosotros hayamos exhortado | que vosotros hayáis exhortado | que ustedes, que ellos hayan exhortado |
Pretérito pluscuamperfecto | que yo hubiera exhortado, hubiese exhortado | que tú hubieras exhortado, hubieses exhortado | que vos hubieras exhortado, hubieses exhortado | que él, que ella, que usted hubiera exhortado, hubiese exhortado | que nosotros hubiéramos exhortado, hubiésemos exhortado | que vosotros hubierais exhortado, hubieseis exhortado | que ustedes, que ellos hubieran exhortado, hubiesen exhortado |
Futuro† | que yo exhortare | que tú exhortares | que vos exhortares | que él, que ella, que usted exhortare | que nosotros exhortáremos | que vosotros exhortareis | que ustedes, que ellos exhortaren |
Futuro compuesto† | que yo hubiere exhortado | que tú hubieres exhortado | que vos hubieres exhortado | que él, que ella, que usted hubiere exhortado | que nosotros hubiéremos exhortado | que vosotros hubiereis exhortado | que ustedes, que ellos hubieren exhortado |
Modo imperativo | |||||||
― | (tú) | (vos) | (usted) | (nosotros) | (vosotros) | (ustedes) | |
Presente | ― | (tú) exhorta | (vos) exhortá | (usted) exhorte | (nosotros) exhortemos | (vosotros) exhortad | (ustedes) exhorten |
Leyenda: † arcaico, x no normativo, PART se usa más como participio, ADJ se usa más como adjetivo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad | |||||||
Traducciones
editarexhortar | |
central (AFI) | [əɡ.zurˈta] |
valenciano (AFI) | [eɡ.zoɾˈtaɾ] |
baleárico (AFI) | [əɡ.zorˈta] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | a |
Etimología 1
editarDel latín exhortārī, y este del latín hortor, del latín horior, del protoindoeuropeo *ǵʰer-.
Verbo transitivo
editarConjugación
editarFlexión de exhortarprimera conjugación, regular
Formes no personals | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Compostes | ||||||
Infinitiu | exhortar | haver exhortat | |||||
Gerundi | exhortant | havent exhortat | |||||
Participis | exhortat, exhortada, exhortats, exhortades | ||||||
Formes personals | |||||||
nombre | singular | plural | |||||
persona | primera | segona | tercera | primera | segona | tercera | |
Mode indicatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | exhorto / exhorte / exhorti / exhort | exhortes | exhorta | exhortem / exhortam | exhorteu / exhortau | exhorten |
Pretèrit imperfet | exhortava | exhortaves | exhortava | exhortàvem | exhortàveu | exhortaven | |
Pretèrit perfet | exhortí | exhortares | exhortà | exhortàrem | exhortàreu | exhortaren | |
vaig exhortar | vas exhortar | va exhortar | vam exhortar | vau exhortar | van exhortar | ||
Futur | exhortaré | exhortaràs | exhortarà | exhortarem | exhortareu | exhortaran | |
Condicional | exhortaria | exhortaries | exhortaria | exhortaríem | exhortaríeu | exhortarien | |
Temps compostos |
Pretèrit indefinit | he exhortat | has exhortat | ha exhortat | hem exhortat | heu exhortat | han exhortat |
Pretèrit pluscuamperfet | havia exhortat | havies exhortat | havia exhortat | havíem exhortat | havieu exhortat | havien exhortat | |
Pretèrit anterior | vaig haver exhortat | vas haver exhortat | va haver exhortat | vam haver exhortat | vau haver exhortat | van haver exhortat | |
Futur compost | hauré exhortat | hauràs exhortat | haurà exhortat | haurem exhortat | haureu exhortat | hauran exhortat | |
Condicional compost | hauria exhortat | hauries exhortat | hauria exhortat | hauríem exhortat | hauries exhortat | haurien exhortat | |
Mode subjuntiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | exhorti / exhorte | exhortis / exhortes | exhorti / exhorte | exhortem | exhorteu | exhortin / exhorten |
Pretèrit imperfet | exhortara | exhortares | exhortara | exhortàrem | exhortareu | exhortaren | |
exhortès | exhortessis | exhortès | exhortèssim | exhortèssiu | exhortessin | ||
Futur | exhortaré | exhortaràs | exhortarà | exhortarem | exhortareu | exhortaran | |
Temps compostos |
Pretèrit perfet | hagi exhortat | hagis exhortat | hagi exhortat | haguem exhortat | hagueu exhortat | haguen exhortat |
Pretèrit pluscuamperfet | haguès exhortat | haguessis exhortat | haguès exhortat | haguèssim exhortat | haguessiu exhortat | haguessin exhortat | |
haguera exhortat | hagueres exhortat | haguera exhortat | haguèrem exhortat | haguereu exhortat | hagueren exhortat | ||
Futur compost | hauré exhortat | hauràs exhortat | haurà exhortat | haurem exhortat | haureu exhortat | hauran exhortat | |
Mode imperatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Present | exhorta | exhorti / exhorte | exhortem | exhorteu / exhortau | exhortin / exhorten |
Información adicional
editar- Derivados: exhort, exhortació, exhortatiu, exhortatori
Gallego
editarexhortar | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología 1
editarDel latín exhortārī, y este del latín hortor, del latín horior, del protoindoeuropeo *ǵʰer-.
Verbo transitivo
editarConjugación
editarInformación adicional
editar- Derivados: exhortación, exhortativo, exhorto
exhortar | |
brasilero (AFI) | [e.ʃohˈta(h)] |
carioca (AFI) | [e.ʃoχˈta(χ)] |
paulista (AFI) | [e.ʃoɾˈta(ɾ)] |
gaúcho (AFI) | [e.ʃoɻˈta(ɻ)] |
europeo (AFI) | [ɐj.ʃuɾˈtaɾ] |
extremeño (AFI) | [ej.ʃuɾˈtaɾ] |
alentejano/algarvio (AFI) | [e.ʃuɾˈta.ɾi] |
portuense/transmontano (AFI) | [ej.ʃuɾˈtaɾ] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | a(ʁ) |
Etimología 1
editarSi puedes, incorpórala: ver cómo.
Verbo transitivo
editar- 1
- Grafía obsoleta de exortar.
Conjugación
editarFlexión de exhortarprimera conjugación, regular