boo
Escocés
editarboo | |
pronunciación (AFI) | [buː] |
Etimología 1
editarDel inglés medio boowen, y este del inglés antiguo bugan, del protogermánico *beuganą, quizás del protoindoeuropeo *bʰeug-, "apartarse" (latín fugere, griego antiguo φεύγω (feúgo)). Compárese el inglés bow, el alemán biegen o el neerlandés buigen.
Verbo transitivo
editarSustantivo
editarSingular | Plural |
---|---|
boo | boos |
Fang ecuatoguineano
editarboo | |
pronunciación (AFI) | [buː] |
pronunciación (AFI) | [buː] |
Etimología 1
editarOnomatopéyica.
Verbo transitivo
editarFlexión de to boo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
- 1
- Abuchear.
- Uso: se emplea también como intransitivo
Interjección
editar- 2
- Úsase para expresar descontento o reprobación.
- 3
- Úsase para inducir al miedo, especialmente como parte de un juego infantil.
Véase también
editarEtimología 2
editarboo | |
clásico (AFI) | [ˈboɔ] |
eclesiástico (AFI) | [ˈbɔːo] |
variantes | bovō |
rima | o.o |
Etimología 1
editarIncierta, tal vez onomatopéyica, o del protoindoeuropeo *gʷows, "buey" (latín bos, griego antiguo βοῦς (bous)). Compárese el griego antiguo βοάω (boáō).
Verbo intransitivo
editarVerbo transitivo
editarDerivados
editarConjugación
editarFlexión de boōprimera conjugación, perfecto con v, intransitivo
Flexión de boōprimera conjugación, perfecto con v