errar
errar | |
pronunciación (AFI) | [eˈraɾ] |
silabación | e-rrar[1] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | bisílaba |
rima | aɾ |
Etimología 1
editarDel latín errare.
Verbo transitivo e intransitivo
editarVerbo intransitivo
editar- 2
- Tomar una dirección inadecuada para el fin o término que se persigue.
- 3
- Por extensión, andar largamente y sin rumbo fijo.
- Sinónimos: vagabundear, vagar.
- 4
- Hablar o escribir sin atenerse a un propósito determinado, tocando temas según se imponen a la imaginación en cada momento.
- Sinónimos: divagar, irse por las ramas.
Verbo transitivo
editarConjugación
editarConjugación de errar paradigma: errar (irregular) [▲▼]
Formas no personales (verboides) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Infinitivo | errar | haber errado | |||||
Gerundio | errando | habiendo errado | |||||
Participio | errado | ||||||
Formas personales | |||||||
Modo indicativo | |||||||
yo | tú | vos | él, ella, usted | nosotros | vosotros | ustedes, ellos | |
Presente | yo yerro, erro | tú yerras, erras | vos errás | él, ella, usted yerra, erra | nosotros erramos | vosotros erráis | ustedes, ellos yerran, erran |
Pretérito imperfecto | yo erraba | tú errabas | vos errabas | él, ella, usted erraba | nosotros errábamos | vosotros errabais | ustedes, ellos erraban |
Pretérito perfecto | yo erré | tú erraste | vos erraste | él, ella, usted erró | nosotros erramos | vosotros errasteis | ustedes, ellos erraron |
Pretérito pluscuamperfecto | yo había errado | tú habías errado | vos habías errado | él, ella, usted había errado | nosotros habíamos errado | vosotros habíais errado | ustedes, ellos habían errado |
Pretérito perfecto compuesto | yo he errado | tú has errado | vos has errado | él, ella, usted ha errado | nosotros hemos errado | vosotros habéis errado | ustedes, ellos han errado |
Futuro | yo erraré | tú errarás | vos errarás | él, ella, usted errará | nosotros erraremos | vosotros erraréis | ustedes, ellos errarán |
Futuro compuesto | yo habré errado | tú habrás errado | vos habrás errado | él, ella, usted habrá errado | nosotros habremos errado | vosotros habréis errado | ustedes, ellos habrán errado |
Pretérito anterior† | yo hube errado | tú hubiste errado | vos hubiste errado | él, ella, usted hubo errado | nosotros hubimos errado | vosotros hubisteis errado | ustedes, ellos hubieron errado |
Modo condicional | |||||||
yo | tú | vos | él, ella, usted | nosotros | vosotros | ustedes, ellos | |
Condicional simple | yo erraría | tú errarías | vos errarías | él, ella, usted erraría | nosotros erraríamos | vosotros erraríais | ustedes, ellos errarían |
Condicional compuesto | yo habría errado | tú habrías errado | vos habrías errado | él, ella, usted habría errado | nosotros habríamos errado | vosotros habríais errado | ustedes, ellos habrían errado |
Modo subjuntivo | |||||||
que yo | que tú | que vos | que él, que ella, que usted | que nosotros | que vosotros | que ustedes, que ellos | |
Presente | que yo yerre, erre | que tú yerres, erres | que vos yerres, erres, errés | que él, que ella, que usted yerre, erre | que nosotros erremos | que vosotros erréis | que ustedes, que ellos yerren, erren |
Pretérito imperfecto | que yo errara, errase | que tú erraras, errases | que vos erraras, errases | que él, que ella, que usted errara, errase | que nosotros erráramos, errásemos | que vosotros errarais, erraseis | que ustedes, que ellos erraran, errasen |
Pretérito perfecto | que yo haya errado | que tú hayas errado | que vos hayas errado | que él, que ella, que usted haya errado | que nosotros hayamos errado | que vosotros hayáis errado | que ustedes, que ellos hayan errado |
Pretérito pluscuamperfecto | que yo hubiera errado, hubiese errado | que tú hubieras errado, hubieses errado | que vos hubieras errado, hubieses errado | que él, que ella, que usted hubiera errado, hubiese errado | que nosotros hubiéramos errado, hubiésemos errado | que vosotros hubierais errado, hubieseis errado | que ustedes, que ellos hubieran errado, hubiesen errado |
Futuro† | que yo errare | que tú errares | que vos errares | que él, que ella, que usted errare | que nosotros erráremos | que vosotros errareis | que ustedes, que ellos erraren |
Futuro compuesto† | que yo hubiere errado | que tú hubieres errado | que vos hubieres errado | que él, que ella, que usted hubiere errado | que nosotros hubiéremos errado | que vosotros hubiereis errado | que ustedes, que ellos hubieren errado |
Modo imperativo | |||||||
― | (tú) | (vos) | (usted) | (nosotros) | (vosotros) | (ustedes) | |
Presente | ― | (tú) yerra, erra | (vos) errá | (usted) yerre, erre | (nosotros) erremos | (vosotros) errad | (ustedes) yerren, erren |
Leyenda: † arcaico, x no normativo, PART se usa más como participio, ADJ se usa más como adjetivo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad | |||||||
La conjugación irregular se usa más en España, mientras que la regular es más frecuente en América |
Véase también
editarTraducciones
editarTraducciones [▲▼]
|
errar | |
central (AFI) | [əˈra] |
valenciano (AFI) | [eˈraɾ] |
baleárico (AFI) | [əˈra] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | bisílaba |
rima | a |
Etimología 1
editarDel latín errare.
Verbo intransitivo
editarConjugación
editarFlexión de errarprimera conjugación, regular
Formes no personals | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Compostes | ||||||
Infinitiu | errar | haver errat | |||||
Gerundi | errant | havent errat | |||||
Participis | errat, errada, errats, errades | ||||||
Formes personals | |||||||
nombre | singular | plural | |||||
persona | primera | segona | tercera | primera | segona | tercera | |
Mode indicatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | erro / erre / erri / err | erres | erra | errem / erram | erreu / errau | erren |
Pretèrit imperfet | errava | erraves | errava | erràvem | erràveu | erraven | |
Pretèrit perfet | errí | errares | errà | erràrem | erràreu | erraren | |
vaig errar | vas errar | va errar | vam errar | vau errar | van errar | ||
Futur | erraré | erraràs | errarà | errarem | errareu | erraran | |
Condicional | erraria | erraries | erraria | erraríem | erraríeu | errarien | |
Temps compostos |
Pretèrit indefinit | he errat | has errat | ha errat | hem errat | heu errat | han errat |
Pretèrit pluscuamperfet | havia errat | havies errat | havia errat | havíem errat | havieu errat | havien errat | |
Pretèrit anterior | vaig haver errat | vas haver errat | va haver errat | vam haver errat | vau haver errat | van haver errat | |
Futur compost | hauré errat | hauràs errat | haurà errat | haurem errat | haureu errat | hauran errat | |
Condicional compost | hauria errat | hauries errat | hauria errat | hauríem errat | hauries errat | haurien errat | |
Mode subjuntiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | erri / erre | erris / erres | erri / erre | errem | erreu | errin / erren |
Pretèrit imperfet | errara | errares | errara | erràrem | errareu | erraren | |
errès | erressis | errès | errèssim | errèssiu | erressin | ||
Futur | erraré | erraràs | errarà | errarem | errareu | erraran | |
Temps compostos |
Pretèrit perfet | hagi errat | hagis errat | hagi errat | haguem errat | hagueu errat | haguen errat |
Pretèrit pluscuamperfet | haguès errat | haguessis errat | haguès errat | haguèssim errat | haguessiu errat | haguessin errat | |
haguera errat | hagueres errat | haguera errat | haguèrem errat | haguereu errat | hagueren errat | ||
Futur compost | hauré errat | hauràs errat | haurà errat | haurem errat | haureu errat | hauran errat | |
Mode imperatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Present | erra | erri / erre | errem | erreu / errau | errin / erren |
Galaicoportugués
editarGallego
editarerrar | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología 1
editarDel galaicoportugués errar, y este del latín errare.
Verbo intransitivo
editarConjugación
editarerrar | |
brasilero (AFI) | [eˈha(h)] |
carioca (AFI) | [eˈχa(χ)] |
paulista (AFI) | [eˈha(ɾ)] |
gaúcho (AFI) | [eˈha(ɻ)] |
europeo (AFI) | [iˈʁaɾ] |
alentejano/algarvio (AFI) | [iˈʁa.ɾi] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | bisílaba |
rima | a(ʁ) |
Etimología 1
editarDel galaicoportugués errar, y este del latín errare.
Verbo intransitivo
editar- 1
- Errar o fallar.
- Sinónimos: cair em erro, enganar-se, equivocar-se, estar errado, falhar, iludir-se, perambular, vadiar, vagabundear, vagar.
- Antónimos: acertar, atingir.
Conjugación
editarFlexión de errarprimera conjugación, regular
Referencias y notas
editar- ↑ Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.