é
Translingüístico
editaré | |
pronunciación (AFI) | [ˈe] |
silabación | é |
acentuación | monosílaba |
longitud silábica | monosílaba |
rima | e |
Conjunción
editar- 1
- Grafía obsoleta de e.
Castellano antiguo
editarFala
editaré | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología
editarForma verbal
editar- 1
- Tercera persona del singular del presente de indicativo de sel.
Galaicoportugués
editaré | |
pronunciación (AFI) | [ˈɛ] |
Etimología
editarDel latín est ('es').
Forma verbal
editar- 1
- Tercera persona del singular (ela, ele) del presente de indicativo de seer.
- Ejemplo:
Eſta ·xviiii· é como ſṫa maria aiudou · á emperadriz de roma · a ſofrer as grãdes coitaſ per que paſſou.Alfonso X de Castilla. Cantigas de Santa Maria. Circa 1400.
- Ejemplo:
Gallego
editaré | |
pronunciación (AFI) | [ɛ] |
Etimología
editarForma verbal
editar- 1
- Tercera persona del singular (ela, el) del presente de indicativo de ser.
é | |
pronunciación (AFI) | [eː] |
Etimología
editarDel irlandés antiguo é
Pronombre personal
editarPersona | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Normal | Enfático | Normal | Enfático | ||
1ª | mé | mise | sinn muid |
sinne muidne | |
2ª | tús,c thúo |
tusas,c thusao |
sibh | sibhse | |
3ª | masculino | sés éo,c |
seiseans eiseano,c |
siads iado,c |
siadsans iadsano,c |
femenino | sís ío,c |
sises iseo,c | |||
neutro | eac | eadhonc | |||
s Usado como sujeto. o Usado como objeto. c Usado con la cópula. |
- 1
- Él, lo, le
- Uso: Como objeto del verbo y con la cópula, en otro caso se usa sé. La forma enfática es eisean.
- Ejemplos:
- "Sin Ifreann," arsa an rí, "agus is é an Diabhal a bhí sa chasán, agus mura gcoisricfeá thú féin sa mhóimid sin, bheifeá caillte." An rí nach raibh le fáil bháis. 1896.
- [...] ach lig sise uirthi gurbh é an bia maith a bhí sí ag fáil a bhí ag cur an bhisigh sin uirthi. An rí nach raibh le fáil bháis. 1896.