icono de desambiguación Entradas similares:  -os, ós

Español editar

os
pronunciación (AFI) [os]
silabación os
acentuación monosílaba
longitud silábica monosílaba
rima os

Etimología editar

Del latín vos ("vosotros")

Pronombre personal editar

segunda persona
informal
Caso Singular Plural
Nominativo , vos vosotros, ustedes
Acusativo te os, los
Dativo te os, les
Preposicional ti, vos vosotros, ustedes
+ Prep. con contigo, con vos con vosotros
convosco1, con ustedes
1Uso arcaico
1
Caso acusativo y dativo del pronombre personal vosotros, una de las formas de la segunda persona del plural en español.
  • Uso: Es enclítico para las formas no finitas y el imperativo; ante -os, el imperativo pierde la desinencia -d, con la excepción de id. En las variantes de español que usan el pronombre ustedes sus equivalentes son los y les.
  • Ejemplos:
"Os veo a todos, os siento a todos en mi corazón" (La Vanguardia, 28 de octubre de 2002)
2
Caso acusativo y dativo del pronombre personal vos, una de las formas de la segunda persona del singular en español.
  • Ejemplo:

Y también cuando leía: …los altos cielos que de vuestra divinidad divinamente con las estrellas os fortifican, y os hacen merecedora del merecimiento que merece la vuestra grandeza.Miguel de Cervantes Saavedra. El ingenioso hidalgo don Quijote de la Mancha. Parte 1, capítulo I. 1605.

3
Pronombre reflexivo de éste.
  • Uso: Es enclítico para las formas no finitas y el imperativo; ante -os, el imperativo pierde la desinencia -d, con la excepción de id. En las variantes que usan el pronombre ustedes esa función la cumple se.
  • Ejemplos:
"'Sois nacionalistas catalanes', añadió cerrándose a cualquier otra posibilidad, 'pero no os dais ni cuenta'" (El País, 29 de enero de 2006).

Véase también editar

Traducciones editar

Traducciones


Francés editar

os
pronunciación (AFI) /ɔs/
/os/
/o/

Etimología editar

Del latín os

Sustantivo masculino editar

1
Hueso.

Galés editar

os
pronunciación falta agregar

Etimología editar

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Conjunción editar

1
Si
  • Relacionado: pe.

Gallego editar

os
pronunciación falta agregar

Etimología 1 editar

Del latín illōs.

Artículo determinado editar

1
Los. Forma del plural masculino del artículo determinado o
  • «Artigo 3.1: Para efectos do presente Estatuto, gozan da condición política de galegos os cidadáns españois que, de acordo coas leis xerais do Estado, teñan veciñanza administrativa en calquera dos municipios de Galicia.» (1981) «Título preliminar», Estatuto de Autonomía de Galicia.
    → "Artículo 3.1: Para efectos del presente Estatuto, gozan de condición política de gallegos los ciudadanos españoles que, de acuerdo con las leyes generales del Estado, tengan vecindad administrativa en cualquiera de los municipios de Galicia."

Etimología 2 editar

Si puedes, incorpórala: ver cómo.

Pronombre personal editar

1
Los. Forma de acusativo de eles.
  • Uso: Tras formas verbales terminadas en -r o -s se usa los (ej. comer + os > comelos). Tras formas verbales terminadas en diptongo se usa nos (ej. deixou + os > deixounos).
  • Ejemplo:
  • «Os beirís das ábsidas do templo, datados por Mª José López Pérez (1989) contra a terceira década do século XII, constitúen un dos exemplos máis suxerentes da arte marxinal do románico galego con dominio, como xa é habitual, dos canzorros figurados (humáns e animais), aínda que tamén os hai con decoración vexetal e de rolos.» (2003) en Manuel A. Castiñeiras González, Fátima Díez Platas: Profano y pagano en el arte gallego. Semata - Universidad de Santiago de Compostela.
    → "Los aleros de los ábsides del templo, fechados por Mª José López Pérez (1989) en la tercera década del siglo XII, constituyen uno de los ejemplos más sugerentes del arte marginal del románico gallego con dominio, como ya es habitual, de los canecillos figurados (humanos y animales), aunque también los hay con decoración vegetal y de rollos."

Información adicional editar

Huave editar

os
pronunciación falta agregar

Etimología editar

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Sustantivo editar

1
Maíz

Irlandés editar

os
pronunciación falta agregar
variantes ósuas

Etimología editar

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Preposición editar

1
Sobre.
  • Uso: Anticuado

Locuciones editar

Latín editar

Etimología 1 editar

ōs
clásico (AFI) [oːs]
rima os
  •  (aproximación) 

Del protoitálico *ōs-, y este del protoindoeuropeo *h₃eh₁-os/*h₃eh₁-es1, o bien *h₁óh₁(e)s-2. Compárese el irlandés antiguo á, el hitita aiš/išš-, el sánscrito आस् (ās) y el avéstico ãh.1

Sustantivo neutro editar

1 Anatomía
Boca.
2
Entrada, abertura, boca.
3
Cara, rostro.
4
Dialecto.
5 Náutica
Proa de una nave.

Etimología 2 editar

os
clásico (AFI) [ɔs]
rima os
  •  (aproximación) 

Del protoitálico *ost, y este del protoindoeuropeo *h₃ost-/*h₃est-1, o bien *h₂óst3. Compárese el hitita haštāi/hašti- ("hueso", "fuerza"), el sánscrito अस्थि (ásthi), el avéstico clásico ast ("hueso", "cuerpo con huesos"), el griego antiguo ὀστέον (ostéon) y el armenio antiguo ոսկր (oskr).1

Sustantivo neutro editar

1 Anatomía
Hueso, osamenta.
2
Médula, corazón.
  • Uso: literario

Portugués editar

os
brasilero (AFI) [us]
carioca (AFI) [uʃ]
gaúcho (AFI) [os]
europeo (AFI) [uʃ]
acentuación monosílaba
longitud silábica monosílaba
rima us

Etimología 1 editar

Del latín illōs.

Artículo determinado editar

1
Los. Forma del plural masculino del artículo determinado o
  • Ejemplo:

Algumas horas tinham bastado para ruir até os fundamentos do edifício construído, havia dois séculos, e cimentado com tremendas mortualhas.José do Patrocínio. Os Retirantes. Capítulo Primeira parte: a paróquia abandonada, Capítulo XI. 1879.

Etimología 2 editar

Si puedes, incorpórala: ver cómo.

Pronombre personal editar

1
Los. Forma de acusativo de eles.
  • Ejemplo:

A sala estava cheia dos maiores homens da Grecia. E eu via no polido aureo das paredes, a multiplicação das faces gloriosas dos argonautas e o meu perfil joven e bello dominando-os.João do Rio. Rosário da illusão.

Información adicional editar

Rumano editar

os
pronunciación falta agregar

Etimología editar

Del latín os

Sustantivo neutro editar

1
Hueso.

Referencias y notas editar

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 436/437. ISBN 978-90-04-16797-1
  2. Mallory, J. P. & Adams, Douglas Q. (2006) The Oxford introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European world. Oxford: Oxford University Press, 174/175. ISBN 978-0-19-928791-8
  3. Mallory, J. P. & Adams, Douglas Q. (2006) The Oxford introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European world. Oxford: Oxford University Press, 185/187. ISBN 978-0-19-928791-8