os
EspañolEditar
os | |
Pronunciación (AFI): | [os] |
EtimologíaEditar
Pronombre personalEditar
Caso | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativo | tú, vos | vosotros, ustedes |
Acusativo | te | os, los |
Dativo | te | os, les |
Preposicional | ti, vos | vosotros, ustedes |
+ Prep. con | contigo, con vos | con vosotros convosco1, con ustedes |
1Uso arcaico |
- 1
- Caso acusativo y dativo del pronombre personal vosotros, una de las formas de la segunda persona del plural en español.
- Uso: Es enclítico para las formas no finitas y el imperativo; ante -os, el imperativo pierde la desinencia -d, con la excepción de id. En las variantes de español que usan el pronombre ustedes sus equivalentes son los y les.
- Ejemplos:
- "Os veo a todos, os siento a todos en mi corazón" (La Vanguardia, 28 de octubre de 2002)
- 2
- Caso acusativo y dativo del pronombre personal vos, una de las formas de la segunda persona del singular en español.
- Ejemplo:
- «Y también cuando leía: …los altos cielos que de vuestra divinidad divinamente con las estrellas os fortifican, y os hacen merecedora del merecimiento que merece la vuestra grandeza.». de Cervantes Saavedra, Miguel (1605). «I», El ingenioso hidalgo don Quijote de la Mancha, Primera parte.
- 3
- Pronombre reflexivo de éste.
- Uso: Es enclítico para las formas no finitas y el imperativo; ante -os, el imperativo pierde la desinencia -d, con la excepción de id. En las variantes que usan el pronombre ustedes esa función la cumple se.
- Ejemplos:
- "'Sois nacionalistas catalanes', añadió cerrándose a cualquier otra posibilidad, 'pero no os dais ni cuenta'" (El País, 29 de enero de 2006).
Véase tambiénEditar
TraduccionesEditar
FrancésEditar
os | |
Pronunciación (AFI): | /ɔs/ /os/ /o/ |
EtimologíaEditar
Del latín os
Sustantivo masculinoEditar
- 1
- Hueso.
GalésEditar
os | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
EtimologíaEditar
Si puedes, incorpórala: ver cómo
ConjunciónEditar
GallegoEditar
os | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología 1Editar
Del latín illōs.
Artículo determinadoEditar
- 1
- Los. Forma del plural masculino del artículo determinado o
- Uso: El artículo se contrae con las preposiciones a (aos, ós), de (dos), en (nos), com (cos) y por (polos).
- Relacionado: uns
- Ejemplo:
- «Artigo 3.1: Para efectos do presente Estatuto, gozan da condición política de galegos os cidadáns españois que, de acordo coas leis xerais do Estado, teñan veciñanza administrativa en calquera dos municipios de Galicia.» (1981) «Título preliminar», Estatuto de Autonomía de Galicia.
- → "Artículo 3.1: Para efectos del presente Estatuto, gozan de condición política de gallegos los ciudadanos españoles que, de acuerdo con las leyes generales del Estado, tengan vecindad administrativa en cualquiera de los municipios de Galicia."
- «Artigo 3.1: Para efectos do presente Estatuto, gozan da condición política de galegos os cidadáns españois que, de acordo coas leis xerais do Estado, teñan veciñanza administrativa en calquera dos municipios de Galicia.» (1981) «Título preliminar», Estatuto de Autonomía de Galicia.
Etimología 2Editar
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Pronombre personalEditar
- 1
- Los. Forma de acusativo de eles.
- Uso: Tras formas verbales terminadas en -r o -s se usa los (ej. comer + os > comelos). Tras formas verbales terminadas en diptongo se usa nos (ej. deixou + os > deixounos).
- Ejemplo:
- «Os beirís das ábsidas do templo, datados por Mª José López Pérez (1989) contra a terceira década do século XII, constitúen un dos exemplos máis suxerentes da arte marxinal do románico galego con dominio, como xa é habitual, dos canzorros figurados (humáns e animais), aínda que tamén os hai con decoración vexetal e de rolos.» (2003) en Manuel A. Castiñeiras González, Fátima Díez Platas: Profano y pagano en el arte gallego. Semata - Universidad de Santiago de Compostela.
- → "Los aleros de los ábsides del templo, fechados por Mª José López Pérez (1989) en la tercera década del siglo XII, constituyen uno de los ejemplos más sugerentes del arte marginal del románico gallego con dominio, como ya es habitual, de los canecillos figurados (humanos y animales), aunque también los hay con decoración vegetal y de rollos."
- «Os beirís das ábsidas do templo, datados por Mª José López Pérez (1989) contra a terceira década do século XII, constitúen un dos exemplos máis suxerentes da arte marxinal do románico galego con dominio, como xa é habitual, dos canzorros figurados (humáns e animais), aínda que tamén os hai con decoración vexetal e de rolos.» (2003) en Manuel A. Castiñeiras González, Fátima Díez Platas: Profano y pagano en el arte gallego. Semata - Universidad de Santiago de Compostela.
Información adicionalEditar
Número | Persona | Género | Nominativo (sujeto) |
Acusativo (objeto directo) |
Dativo (objeto indirecto) |
Reflexivo | de preposición (tónico) |
de preposición (reflexivo) |
de preposición ("con") |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Singular | Primera | eu | me | me | me | min | min | comigo | |
Segunda (vostede usa el verbo en 3ª pers.) |
ti (tu) | te | che | te | ti | ti | contigo | ||
vostede | o, lo, no a, la, na |
lle | se | vostede | si | consigo | |||
Tercera | Masculino | el | o, lo, no | lle | se | el | si | consigo | |
Femenino | ela | a, la, na | lle | se | ela | si | consigo | ||
Plural | Primera | nós, nosoutros, nosoutras | nos | nos | nos | nós, nosoutros, nosoutras | nós, nosoutros, nosoutras | con nós/nosoutros/nosoutras, connosco (ant.) | |
Segunda (vostedes usa el verbo en 3ª pers.) |
vós, vosoutros, vosoutras | vos | vos | vos | vós, vosoutros, vosoutras | vós, vosoutros, vosoutras | con vós/vosoutros/vosoutras, convosco (ant.) | ||
vostedes | los, las | lles | se | vostedes | si | consigo | |||
Tercera | Masculino | eles | os, los, nos | lles | se | eles | si | consigo | |
Femenino | elas | as, las, nas | lles | se | elas | si | consigo |
HuaveEditar
os | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
EtimologíaEditar
Si puedes, incorpórala: ver cómo
SustantivoEditar
- 1
- Maíz
IrlandésEditar
os | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Variantes: | ós uas |
EtimologíaEditar
Si puedes, incorpórala: ver cómo
PreposiciónEditar
- 1
- Sobre.
- Uso: Anticuado
LocucionesEditar
LatínEditar
Etimología 1Editar
ōs | |
Clásico (AFI): | [oːs] |
Audio (clásico) (aproximación)
Del protoitálico *ōs-, y este del protoindoeuropeo *h₃eh₁-os/*h₃eh₁-es1, o bien *h₁óh₁(e)s-2. Compárese el irlandés antiguo á, el hitita aiš/išš-, el sánscrito आस् (ās) y el avéstico ãh.1
Sustantivo neutroEditar
3.ª declinación (n consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | ōs | ōra |
Vocativo | ōs | ōra |
Acusativo | ōs | ōra |
Genitivo | ōris | ōrum |
Dativo | ōrī | ōribus |
Ablativo | ōre | ōribus |
- 1 Anatomía.
- Boca.
- 4
- Dialecto.
Etimología 2Editar
os | |
Clásico (AFI): | [ɔs] |
Audio (clásico) (aproximación)
Del protoitálico *ost, y este del protoindoeuropeo *h₃ost-/*h₃est-1, o bien *h₂óst3. Compárese el hitita haštāi/hašti- ("hueso", "fuerza"), el sánscrito अस्थि (ásthi), el avéstico clásico ast ("hueso", "cuerpo con huesos"), el griego antiguo ὀστέον (ostéon) y el armenio antiguo ոսկր (oskr).1
Sustantivo neutroEditar
3.ª declinación (n consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | os | ossa |
Vocativo | os | ossa |
Acusativo | os | ossa |
Genitivo | ossis | ossium1 |
Dativo | ossī | ossibus |
Ablativo | osse | ossibus |
1 irregular |
PortuguésEditar
os | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología 1Editar
Del latín illōs.
Artículo determinadoEditar
- 1
- Los. Forma del plural masculino del artículo determinado o
- Uso: El artículo se contrae con las preposiciones a (aos), de (dos), em (nos), por (pelos), y en el registro coloquial, com (cos), para, pros.
- Relacionado: uns
- Ejemplo:
- «Algumas horas tinham bastado para ruir até os fundamentos do edifício construído, havia dois séculos, e cimentado com tremendas mortualhas.». do Patrocínio, José (1879). «Primeira parte: a paróquia abandonada, Capítulo XI», Os Retirantes.
Etimología 2Editar
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Pronombre personalEditar
- 1
- Los. Forma de acusativo de eles.
- Ejemplo:
- «A sala estava cheia dos maiores homens da Grecia. E eu via no polido aureo das paredes, a multiplicação das faces gloriosas dos argonautas e o meu perfil joven e bello dominando-os.». do Rio, João. Rosário da illusão.
Información adicionalEditar
Número | Persona | Género | Nominativo (sujeto) |
Acusativo (objeto directo) |
Dativo (objeto indirecto) |
Reflexivo | de preposición (tónico, oblicuo) |
de preposición (reflexivo) |
de preposición ("con") |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Singular | Primera | eu | me | me | me | mim | mim | comigo | |
Segunda (você usa el verbo en 3ª pers.) |
tu | te | te | te | ti | ti | contigo | ||
você | o, a | lhe | se | você | si | consigo | |||
Segunda (formal) |
Masculino | o senhor | o | lhe | se | o senhor | si | consigo | |
Femenino | a senhora | a | lhe | se | a senhora | si | consigo | ||
Tercera | Masculino | ele | o | lhe | se | ele | si | consigo | |
Femenino | ela | a | lhe | se | ela | si | consigo | ||
Plural | Primera | nós | nos | nos | nos | nós | nós | conosco | |
Segunda (vocês usa el verbo en 3ª pers.) |
vós | vos | vos | vos | vós | vós | convosco | ||
vocês | os, as | lhes | se | vocês | si | consigo | |||
Segunda (formal) |
Masculino | os senhores | os | lhes | se | os senhores | si | consigo | |
Femenino | as senhoras | a | lhes | se | as senhoras | si | consigo | ||
Tercera | Masculino | eles | os | lhes | se | eles | si | consigo | |
Femenino | elas | as | lhes | se | elas | si | consigo |
RumanoEditar
os | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
EtimologíaEditar
Del latín os
Sustantivo neutroEditar
- 1
- Hueso.
Referencias y notasEditar
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 436/437. ISBN 978-90-04-16797-1
- ↑ Mallory, J. P. & Adams, Douglas Q. (2006) The Oxford introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European world. Oxford: Oxford University Press, 174/175. ISBN 978-0-19-928791-8
- ↑ Mallory, J. P. & Adams, Douglas Q. (2006) The Oxford introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European world. Oxford: Oxford University Press, 185/187. ISBN 978-0-19-928791-8